พระจันทปฐกูฉบับแปลภาค ๙ - หน้าที่ 255 : หน้า 257/304

ประโยค - พระจันทปฐกูฉบับแปลภาค ๙ - หน้าที่ 255 มณี" ด้วยอาการแห่งการเข้าไปแห่งพราหมณ์นั้นนั่นแล คิดว่า "โอหนอ ! พราหมณ์ผู้นี้ควรถือเอา." แม้พราหมณ์นั้น วางมือไว้แทบนบบาทลูกล้าบนถนนธง พระศาสดา ถือเอาแก้มมีข้องในในเกลียวผ้าหลักไปแล้ว กฎมูพิ ไม่อาจยังจิตให้ลื่นไสในพราหมณ์นั้นได้ ในลากจบธรรมดา กฎมูนี้ เข้่าไปฝ่าพระศาสดา คราบ ทูลว่า "พระเจ้าข้า ตนอะ 7 ประการอันทรงองค์โปร่งคลอรอบ พระคันฑุกูลือน 3 ครั้ง โดยถ่องแท้เพียงนี้ เมื่อชนหลายถือ เอาระเหน่านั้น ขึ้นชื่อว่า ความอามาตมิได้แล้วแก้พระองค์, จิตยิ่งลื่นไสขึ้นเรื่อย ๆ แต่วันนี้ ข้าพระองค์ คิดว่า "โอหนอ ! พราหมณ์นี้ ไม่ควรถือเอาแก้มนี้" เมื่อพราหมณ์นั้นถือเอาแก้ว มณีไปแล้ว จิงไม่อาจจิตให้ลื่นไสได้." พระศาสดา ทรงสด้บคำของกฎมูนี้แล้ว ตรัสว่า "อุบาสก ท่านไม่อาจเพื่อจะทำของมือของตน ให้เป็นของอันชนเหล่านี้นำ ไปไม่ได้ มิใช่หรือ ?" ดังนี้แล้ว ได้ประทานนะแล้ว กฎมูนี้ นั่งอยู่ในขี้พระศาสดาประมาณแล้ว ถวายบังคม พระศาสดา ได้ทำการปรารถนาว่า "พระเจ้าข้า พระราชาหรือโจร แมหลายร้อย ชาว่า สามารถเพื่อจะข่มเหงพระองค์ ดิเอาแม้เส้น ด้ายแห่งชายผ้าผู้อันเป็นของข้าพระองค์ จงอย่ามี นับแต่นี้เป็นต้นไป, แม้ไฟก็อย่าให้มอดของ ๆ ข้าพระองค์, แม้น้ำก็อย่าพัด." แม้พระศาสดา ก็ได้ทรงทำอนุโมทนาแก่กฎมูนี้ว่า "ขอความ