พระธัมป์ทัศ ภาค ๙ - ความสำคัญของการไม่วิตกกังวล พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 8 หน้า 126
หน้าที่ 126 / 304

สรุปเนื้อหา

ในพระธัมป์ทัศภาค ๙ ได้บรรยายถึงพระศาสดาที่ทรงเห็นภิกษุวักกลิ้นซึ่งประสบปัญหาในชีวิตและความซึมเศร้าที่เกิดขึ้น เมื่อพระศาสดาเสด็จไปยังกรุงราชคฤห์ และทรงขับไล่วักกลิ้นให้หลีกหนีไป ภิกษุวักกลิ้นรู้สึกสูงสุดในการศึกษา แต่สุดท้ายก็เกิดความเศร้าโศก เมื่อเข้าพรรษา พระศาสดาทรงยืนยันว่าภิกษุนั้นควรเพียรมากกว่านี้ และไม่ควรให้มีความวิตกกังวล เพื่อให้สามารถบรรลุธรรมได้อย่างแท้จริง. ลำดับต่อมาพระศาสดาทรงมีวิธีการสร้างแรงบันดาลใจให้กับพระเณร โดยอธิบายถึงความรู้สึกที่ดีในการปฏิบัติธรรมอีกด้วย.

หัวข้อประเด็น

- ความสำคัญของการไม่วิตกกังวล
- การปฏิบัติธรรมที่ถูกต้อง
- การเติบโตทางจิตใจและวิญญาณ
- การสนับสนุนจากพระศาสดา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระธัมป์ทัศถูกแปลภาค ๙ - หน้าที่ 124 เห็นธรรม." พระวักกลิ่นนั้น แม้อนพระศาสดาแล้วอย่างนั้น ก็ไม่อาจ เพื่อจะการดูพระศาสดาไปในที่อื่นได้เลย. ครั้งนั้น พระศาสดา ทรงดำริว่า "ภิกษุนี้"ไม่ได้ความสงสัย แล้ว จักไม่ได้ตรัสรู้" เมื่ออัชณาสูรน์ใกล้เข้ามาแล้ว จึงเสด็จ ไปสู่กรุงราชคฤห์ ในวันเข้าพรรษา ทรงขับไล่ท่านด้วยพระดำรัสว่า " วักกลิ เธองหลีกไป" ท่านคิดว่า "พระศาสดา ไม่ทรงรับสั่ง" กะเราจ ไม่อาจเพื่อดั่งอยู่ ณ ที่ตรงพระพักตร์ของพระศาสดาได้ ตลอดไตรมาส จึงคิดว่า "ประโยชน์อะไรของเราด้วยชีวิต, เราจัก ให้ตนตกจากคุณเขาเสีย" ดังนี้แล้ว จึงขึ้นภูมิคีรีกุฎู. พระศาสดา ทรงทราบความเมื่อลำบากของท่านแล้ว ทรงดำริว่า "กิณีนี้" เมื่อไม่ได้ ความปลอดโยนจากสำนักงานของเรา, พึงอุ้มอันสิ่งแห่งมรรคนและผล ทั้งหลายให้จบ หายไปแล้ว" จึงทรงปลงพระรัษมิไปแล้ว เพื่อจะทรงแสดง พระองค์ (ให้ปราถนา). ลำดับนั้น จำเดิมแต่เวลานั้นเห็นพระศาสดาแล้ว ความเศร้า- โศกแม้มาถึงเพียงนั้น หายไปแล้ว. พระศาสดา เป็นประดุจว่าวิ่งสะระแหน่ให้เต็มด้วยน้ำ เพื่อทรง ยังปีติและปราโมทย์อันมีงของให้เกิดแก่พระเณร จิตรงสรรค์พระคาถา นี้ว่า: - ๑. น พุธสุตต แปลว่า จักไม่รู้สึกวิตกได้ อธิบายว่า มัวแต่พวงอยู่ด้วยความพระ รูปพระศาสดา ความรู้สึกตัว เพื่อจะทำความเพียร บรรสุธรรมพิเศษ ย่อมไม่มี.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More