พระธรรมมิถุทูตแปล ภาค ๙ - หน้าที่ ๑๔๕ : หน้า 147/304

ประโยค - พระธรรมมิถุทูตแปล ภาค ๙ - หน้าที่ ๑๔๕ พวกภิษุภัทรเห็นพระเดชะซึ่งกำลังมา ลูกขึ้นต้อนรับ รับบาตรและจีวร. [พวกภิษุอั๋ลเลียนสามเณร] ครั้งนั้นภิษุภัทร จับสามเณรที่สระบัว ที่ห้อง ๒ บ้าง ที่แขนบ้าง ผงเผ่า กล่าวว่า "ไม่มะสันหรือ? สามเณร." พระศาดา ทอดพระเนตรเห็นจีวรของภิษุเหล่านี้แล้ว ทรงดำริว่า "กรรมของภิษุเหล่านี้หยาบจริง,ภิษุเหล่านี้จับสามเณรเป็นอจ" จับอรพิทีที่ออ, พวกเธอหาภูมิฐานของสามเณรไม่; วันนี้ การที่ เราทำคุณของสามเณรให้ปรากฎ สมควรอยู่." แม้พระเดชะ ก็มามาวบังคมพระศาดาแล้วนั่ง. [พระศาดาทรงทำคุณของสามเณรให้ปรากฎ] พระศาดา ทรงทำปฏิสันถารกับถ้วนแล้ว ตรัสยกพระ อานนท์เราลว่า "อนนท์ เราเป็นผู้มีความประสงค์เพื่อจะล้าง เท้าทั้ง ๒ ด้วยน้ำนรีอันฑกเตศ เงองให้ม้อแกพวกสามเณรแล้ว ให้นำมานิด." พระเดชะ ให้สามเณรประมาณ ๕๐๐ ในวิหาร ประชุมกันแล้ว. บรรดาสามเณรเหล่านั้น สนฺสาวาสเรโกเป็นผู้ใหม่กว่ สามเณร ทั้งหมด. พระเดชะ กล่าวกะสามเณรผู้เก่ากว่า สามเณรทั้งหมดว่า "สามเณร พระศาดามีพระประสงค์จะทรงล้างพระบาททั้ง ๒ ด้วย น้ำในสระอรุณวง, เงองอือมออันไปบาน้ำมานิด." สามเณรนั้น ไม่ปรารถนา ด้วยกล่าวว่า "กระผมไม่สามารถ ขอรับ." พระเดชะ ถามสามเณรทั้งหลายแม่ที่เหลือโดยลำดับ. แม้สามเณรเหล่านั้น ก็พูด