พระโถค - พระครั้มพุทธอทิศาษาแปลภาค ๙ : หน้า 136/304

พระโถค - พระครั้มพุทธอทิศาษาแปลภาค ๙ - หน้า ที่ 134 อนุโมทะ. ข้าแต่พระแม่เจ้า ถ้าหมอฉันเป็นที่รักของพระองค์ ใช่รึเปล่า? เพราะเหตุอะไร? ในกาลก่อน พระองค์จึงไม่ได้ประทานขนม ไม่มีเห็นปานนี้แก่หมอฉัน. พระนางศัลลามรุ่นนั้นว่า "พอ อะไรได้เต็มก็ขาดหรือ?" รุ่นนี้ ทูลว่า "มี พระแม่เจ้า, ถาดเต็มเปี่ยมด้วยขนมทั้งหลาย, ขนมเห็นปานนี้ ข้าพระองค์ไม่เคยเห็น." พระนาง ดำรัสว่า "นุ่งของเราได้ทำบุญไว้แล้ว, ขนมทิพย์ จักเป็นของอันเทพทั้งหลายส่งไปให้แก่กุรุของเรา." แม่เจ้อนไนุทธ์ ก็ลูกเอามารดาว่า "ข้าแต่พระแม่เจ้า ขนม เห็นปานนี้ หมอฉันไม่เคยกินเลย, จำแต่เด่นนี้ พระองค์ก็พึงทอด เฉพาะขนมไม่มีก็เท่านั้น แก่หมอฉัน." จำเดิมเด่นนั้น พระนางทรงสร้างดอกทองคำแล้ว ปิดด้วยดาด ใบอันส่งไป (ให้) ในเวลาเจ้าอนุโมทะ. ทูลว่า "หมอฉันมีประสงค์ จะบริโภคขนม." เทพทั่งหลาย ย่อมยกถาดให้เต็ม (ด้วยขนม). พระกุมารนั้น เมื่ออยู่ในท่ามกลางจง มีใจทรานเนื้อความแห่งบ่าวว่า "ไม่มี" ด้วยอาการอย่างนี้ เสวยแต่ขนมทิพย์ทั้งนั้น. ก็เมื่อโอรสของเจ้าคายะผนวชตามลำดับตระกูล เพื่อเป็นบริวาร ของพระศาสดา, เมื่อเข้ามนาภาคะ ตรัสว่า "พ่อ ในตระกูล ของพวกเรา ใคร ๆ ซึ่งบวชแล้วไม่มี, เธอหรือฉันจะบวช." เจ้าอนุโมทะ ตรัสว่า "หมอฉันเป็นสุญาสาจิตอย่างยิ่ง ไม่สามารถ จะบวชได้."