พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๙ หน้า 152 : หน้า 154/304

ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๙ หน้ที่ 152 ๒. เรื่องภิกขุภาพ [๒๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อปะทะอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภภิกษุมากรูป ศรัทธา ธรรมเทคนิคว่า "ยกท ุลยสุม ธมมุต" เป็นต้น. [พระสารีบุตรตอบถามปัญหาเพื่อภิกษุ] ในวันหนึ่ง ภิกษุผู้อยู่ในศีลประมาณ ๓๐ รูป มาตาว่งคม พระศาสดาแล้วนั่ง พระสารีบุตรเถระ เลี่ยงนู้นอันนี้ เห็นหูนิสัยแห่งพระอรหัตของภิกษเหล่านั้นแล้วยังเข้าไปฝาผนึกพระศาสดา ยืนอยู่เทียว ทูลถามปัญหานี้ยว่า "พระเจ้าบ้าง ธรรมทั้งหลายที่พระองค์ตัสสรีกล่าวว่า "ธรรม ๒ ประการ ๆ ดังนี้ ธรรม ๒ ประการนี้เป็นไฉนหนอเอย ?" ที่นั่น พระศาสดา ตรัสท่านว่า "สริตบุค คมะและวิปัสสนา เรียกว่าธรรม ๒ และ" ดังนี้แล้ว ศาสดากวาดว่า:- "ในกาลใด พระมหโพธิเป็นผู้ถึงเพิงในธรรม ๒, ในกาลนั้น กิเลสเครื่องประกอบทั้งปวงของ พระมหา ผู้รู้อยู่ ย่อมถึงความตึงอยู่ไม่ได้." [แก้วิตร] บรรดาเปล่านั้น ว่า ยกท ุลย เป็นต้น ความว่า ในกาลใด พระจินาตพนี้ เป็นผู้มั่งฝัง ในธรรมคือสมณะและวิปัสสนา อันตั้งอยู่โดยส่วน ๒ ด้วยอำนาจแห่งฝังคืออธิษฐานเป็นต้น, ในกาลนั้น กิเลสเครื่องประกอบทั้งหลาย มิกิเลสเครื่องประกอบคือถามเป็นต้น * พระมหาชาติ ป. ช. ๓ วัดบรมวิหาร แปล.