พระธรรมปัณฑิภู่ฉบับแปล ภาค ๙ - หน้า 138 : หน้า 140/304

ประโยค - พระธรรมปัณฑิภู่ฉบับแปล ภาค ๙ - หน้า 138 โดยเคารพแล้ว รับปฏิญาณเพื่อ ต้องการ แก่การอยู่ (จำพรรษา) ตลอด ไตรมาส พระเณรรับมินตแล้ว ครั้งนั้น อุบาสก ปฏิบัติพระเณรนั้นตลอด ไตรมาส เป็นเหมือน ปฏิบัติอยู่วันเดียว ในวันมหาบารมนั้น จึง ไตรมาส และอาหารวัด มีน้ำอ้อย น้ำมัน และข้าวสารเป็นต้นมาแล้ว วางไว้ใกล้เท้าของพระ เณร เรียกว่า "ขอพระเป็นเจ้ารับรับเกิด ขอบรับ." [ไม่รับวัตถุกลับได้สามเดนร] พระเณร อย่าเลย อุบาสก ความต้องการด้วยวัตถู่นี้ของ ฉัน ไม่มี อุบาสก ท่านผู้เจริญ นี่ชื่อว่า วาสสาวกสิกขาก (คือสิกขาอัน เกิดแก่ผู้จำพรรษา) ขอพระผู้เป็นเจ้ารับวัตถุนี้ไว้เกิด พระเณร ช่างเกิด อุบาสก. อุบาสก ท่านย่อมไม่รับเพื่ออะไร ? ขอบรับ พระเณร แม้ สามเดร ผู้เป็นกับปิยภากร ในสำนักงานของฉันก็ไม่มี อุบาสก ท่านผู้เจริญ ถ้าอย่างนั้น มาหาสุมผู้เป็นบุตรของ กระผม จักเป็นสามเดร พระเณร อุบาสกความต้องการด้วยมหาสุม ของฉัน ก็ไม่มี อุบาสก ท่านผู้เจริญ ถ้าอย่างนั้น พระผู้เป็นเจ้าจะให้ จุฬาฯสม บวชเกิด พระเณร รับว่า "ดีละ" แล้วให้จุฬาฯสมบวช จุฬาฯสมนันนั้น บรรลุพระอรหัตในเวลาปลงผมเสร็จฉันเอง