พระจัมปทัศถูกแปลภาค ๔ - เรื่องราวแห่งการปฏิบัติชอบ : หน้า 138/304

ประโยค - พระจัมปทัศถูกแปลภาค ๔ - หน้าที่ 136 ผู้มีบุญมาก เมื่อไม่รู้แม้ที่เกิดขึ้นแห่งชาติอย่างนั้น จักรู้ถึงการงานทั้งหลายอย่างได้ เจ้าภูธระนั้น ได้สั่งความที่การงานทั้งหลายที่เจ้าภูธระสนอง ได้เป็นกันว่า "อนุราชะ จงมาเกิด, ฉันจักสอนให้การอยู่คงเรือนแกเธอ: อันผู้อยู่คงเรือน จำต้องได้นานก่อน" ดังนี้ เป็นของไม่มีที่สุด จึงกลาวพระมรดกว่า "ความต้องการควรการอยู่อาศัยเรือนของหนูฉัน ไม่มี" แล้ว เสด็จออกไปพร้อมกับพระโอรสของเจ้าคกะ ๕ พระองค์มีเจ้าทักษะเป็นประมุข เขาไปส่งพระศาลาด ที่บ่ออำพวัน ทรงผนวชแล้ว ก็แลวันผนวชแล้ว พระอนุรุทธะเป็นผู้ปฏิบัติชอบ ทำให้แจ้งซึ่งวิชา ๑ โดยลำดับ เป็นผู้นั่งบนอาสนะ เดียว สามารถส่องดูโลกธาตุปั่นได้ด้วยทิพยบญู ดูผละแขมป้อมที่บุคคลลางไว้บนฝีมืออันนั้น จึงปล่อยอนันขึ้นว่า :- "เราย่อมจะลึกได้ซึ่งบูพเทิมาวาส, ทิพยุอธิษฐาน ชำระแล้ว, เราเป็นผู้ใดชรา ๓ เป็นผู้ถึงถิ่น, คำสอนของพระพุทธเจ้า ดับร่างทำแล้ว" พิพากษาว่า "เราทำกรรมอะไรหนอ? จึงได้สมบดีนี้" ทราบได้ว่า "เราได้ตั้งความปรารถนาไว้แทบทบทูลของพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า ปฏุมุตตระ" ทราบ (ต่อไป) อีกว่า "เราท่องเที่ยวอยู่ในสรรค ในกลศิษย์โกษา ได้สั่งสมเศรษฐี ในกรุพาราสีเลี้ยงชีพ เป็นผู้ชื่อว่า อันนภะ" ดังนี้แล้ว กล่าวว่า:- ๑. ขันธอัคคะอยู่ในกลกก่อน