เรื่องเรือนจำและการปลดปล่อยใจ : หน้า 25/304

ประโยค - พระธัมปทิฏฐิ-ภาค ๙ - หน้า ๒๓ 4. เรื่องเรือนจำ [๒๕๔๓] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวหา ทรงปรารภเรือนจำ ตรัสพระธรรมเทศนาว่า "น ดำ ทพุทธ์" เป็นต้น. [พวกภิญญาเนิ่นโศจถูกจองจำก็ปลอดใจ] คั่งใดลำมา ในกาลครั้งหนึ่ง พวกราชบูรณู นำพวกโจร ผู้ผิด ช่อง ผู้ใดในหนทางเปลี้ย และผู้ผ่านมุษย์เป็นอันมาก ทูล เสนอแก่พระเจ้าโคคศแล้ว พระราช จับรับสั่งให้องค์จำโรรำเหล่านั้น ไว้ ด้วยเครื่องของจำจี้จ๋อ เครื่องของจำจี้จ๋อเชือก และเครื่อง จองจำคือรวนทั้งหลาย พวกภิญญาชาวชนบท แม้มประมาณ ๑๐ รูป และ ใครจะเฝ้าพระศาสดา มาเฝ้าฝวะบังคมแล้ว ในวันรุ่งขึ้น เที่ยวไปในกรุงสวดี เพื่อบำเพ็ญทบา ไปยังเรือนจำให้เห็นโรรล่า นั่น กลับจากบำเพ็ญบาตแล้ว เข้าไปฝั่งพระตกาตเจ้าในเวลากลาง กราบทูลถามว่า "พระเจ้ามา วันนี้ พวกข้าพระองค์ กำลังเที่ยวไป บำเพ็ญบาต เห็นโรรเป็นอันมาก ในเรือนจำ ถูกองจำด้วยเครื่อง ของจำคือชื่อเป็นต้น เลยทูกมามาก พวกเขา ย่อมไม่อาจจะ ตัดเครื่องของจำเหล่านี้ไปได้; ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ นี้ชื่อว่า เครื่องของจำอื่นดี ที่มั่นคงกว่าเครื่องของจำเหล่านั้น มีอยู่หรือ หนอ ?" * พระมาใจ ป. ช. ๖ วัดบรมวนา (ปัจจุบันเป็นที่พระอุทยานรักต) แปล.