การสนทนาเกี่ยวกับการงานในพระคริสต์ : หน้า 137/304

ประโยค - พระจุฬาปัทภูฏก หลัก ๔ - หน้าที่ 135 เจ้ามาหาม. ถ้ากระนั้น เอาของเรียนงานเสีย ฉันจับวช. เจ้อนุสูตร. ชื่อว่างานนี้เป็นอย่างไร ? จริงอยู่ เจ้านุสูตรยอมไม่ทราบแม้ก็ตรงนั้นแน่ที่สุด, จักทราบ การงานได้อย่างไร ? เพราะฉะนั้น จึงตรัสอย่างนั้น. กวีหนึ่ง เจ้ากศกะ ๓ พระองค์ คือ อนุสูตร ภัททะ กิมพิละ ปรึกษากันว่า "ชื่อว่ากตร เกิดในที่ไหน ?" บรรดาเจ้ากณะทั้ง ๓ พระองค์นั้น เจ้ากิมพิละ ตรัสว่า "ภัทรเกิดขึ้นในฉะนง." ได้ยินว่า วันหนึ่ง เจ้ากิมพิละนั้น ได้เห็นข้าวเปลือกที่เขาบนใส่นาง; because ฉะนั้น จึงตรัสอย่างนี้ ด้วยสำคัญว่า "ภัทร ย่อมเกิดขึ้นในฉะนง." ครั้งนั้น เจ้ากิมพิละ กล่าวว่าจะเจ้ากิมพิละนั้นว่า "ท่านยังไม่ ทราบ" ดังนี้แล้ว ตรัสว่า "ธรรมดากตร ย่อมเกิดขึ้นในนาง." ครับว่า วันหนึ่ง เจ้ากิมพิละนั้น เห็นชนทั้งหลายอดคตรา ออกจากหม้อข้างแล้ว ได้คำว่าคำสำคัญว่า "ภัทรนั้นเกิดขึ้นในหม้อ นี้เอง," เพราะฉะนั้น จึงตรัสอย่างนั้น. เจ้านุสูตร กล่าวจะเจ้ากัน ๒ นั่นว่า "แม่ท่านทั้ง ๒ ก็ยัง ไม่ทราบ" แล้วตรัสว่า "แต่เกิดขึ้นในกาดกอใหญ่ ๆ ซึ่ง สูงได้คอคาม." ได้ยินว่า ท่านไม่เคยเห็นเขาตำข้าวเปลือก ไม่เคย เห็นเขาทุงภัทร, ท่านเห็นแต่ฉัตรที่ขาดออกไว้ในกาดทองคำแล้ว ตั้งไว้ข้างหน้าท่านนั้น; เพราะฉะนั้น ท่านจึงได้ทำความสำคัญว่า "ภัทร นั่น ย่อมเกิดขึ้นในกาดนั่นเอง; เพราะฉะนั้น จึงตรัสอย่างนั้น. กุลบุตร ๗. โตค.