พระคัมภีร์ฉบับถูกต้องแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 275 : หน้า 277/304

ประโยค - พระคัมภีร์ฉบับถูกต้องแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 275 เขาเหล่าว่าด้วยความโกรธต่อรรษว่า "ท่านจงโยนพระศาสดาของท่านลงในน้ำแล้วไปเสีย" ลำดับนั้น นางจึงกล่าวว่าว่า "ท่านทำกรรมอย่างสุรห้สิบ่ง ท่านโกรธฉัน ควรจะค่าหรอควรจะมีฉันเท่านั้น, เหตุใดน ท่านจึงทำในพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ทั้งที่เป็นอดีตอานาคตและปัจจุบัน เล่า?" ทันใดนั้นเอง นายช่างทอง เป็นผู้ผิวความสดใจแล้ว กล่าวว่า "ท่านเจ้าขา ขอบท่านงดโทษเกราะผม" แล้วหงอมลงเทบเท่า ของพระเณระ พระเณระ โยม ฉันถูกท่านว่าว่าอะไร ๆ ไม่, ท่านงยัง พระศาสดาไอ้อดโทษเกิด. นายช่างทอง ท่านเจ้าข้า กระผมจะทำอย่างไรล่ะ ถึงจะให้ พระศาสดาอดโทษได้? พระเณระ ท่านเจ้าข้า ผมจะทำมือดอกไม้ทองคำ ๓ หม้อ บรรจุเข้าไว้ ภายในที่บรรจุพระธาตุแล้ว เป็นผู้นั่งชม มีชมชืน ยังพระศาสา ให้อดโทษเกิด โยม. เขารับว่า "ดีละ ขอรับ" แล้วเมื่อจะทำดอกไม้ทองคำ ให้รีบึก บุตรชายคนใหญ่ในบุตร ๑ คนมาแล้ว กล่าวว่ามาเน่น่ะ พ่อ พ่อได้กล่าวว่าพระศาสดาด้วยคำเป็นเวร, เพราะฉะนั้น พ่อจึงทำ ดอกไม้หลานนี้ บรรจุในที่บรรจุพระธาตุ ให้พระศาสดาดโทษ, แม เจ้าดะ ก็ซึ้งเป็นสาวของเรา" ลูกชายคนใหญ่บู่นั้น บอกว่า "พ่ออึฉันใช้ให้กล่าวคำเป็นเวร