ความเศร้าของการแสดงออกผ่านศิลปะ : หน้า 35/304

เสียใจที่นี้แหละ:" แม้เมื่อมารดา ปลอบว่า "พ่อ เจ้าอย่าทำอย่างนี้เลย พวกเราจัดนำงามภูมิภาคอื่น ซึ่งสมควรแก่ระฅูลและโภคของพวกเรา มายให้แก่เจ้า" ก็ยังตอบคำ่อย่างนั้นเหมือนกัน. [อุคคเสนได้นางนักฟ้อนสมประสงค์] ลำดับนั้นบิดาของเขา แม้อนวอนเป็นอันมาก เมื่อไม่สามารถจะให้นายยินยอมได้ จึงเรียกหายของนักฟ้อนมา ให้ทรัพย์พันกาฬนับแล้ว ส่งไปด้วยสั่งว่า "ท่านจงรับเอาท่านะเหล่านี้แล้วให้ลูกสาวของท่าน แก่คุณชายของฉันเกิด." นักฟ้อนนั้น กล่าวว่า "ข้าพเจ้ารับเอาท่านะแล้วก็ให้ไม่ได้; ก็ถ่ว่าน้องตราช (ของท่าน) นั้น ไม่ได้สูลสาว (ของท่านเจ้า) นี้แล้ว ไม่อาจจะเป็นอยู่ไซร้, ถ้าระนั้น บุตรของท่าน จงเที่ยวไปกับปกฟ้อนดั้น" ไม่อื้อเพื่ออ้อยคำของมาตรบิดาเหล่านั้น แม้ผู้อ่อนวอนอยู่ได้อาวไปยังสมาคมของนักฟ้อนแล้ว. นักฟ้อนนั้น ให้ลูกสาวแก่เขาแล้ว เที่ยวแสดงศิลปะในบ้านนิคมและราชธานี กับด้วยเขานั้นแหละ ฝ่ายนางนั้น อาศัยการอยู่ร่วมกับบุตรเศรษฐีนี้น ต่อกาลไม่ นานนัก ก็ได้บุตร เมื่อจะเข้ามตรั้น จึงพูดว่า "ลูก ของคนผัวเกวียน, ลูก ของคนหาบของ, ลูก ของคนไม่รู้อะไร ๆ."