พระธัมมทัศนะและการแก้ปัญหาในพระธรรม : หน้า 295/304

ประโยค - พระธัมมทัศนะถูกถอดแปล ภาค ๙ หน้า ๒๙๓ แล้ว เมือพระเณรีนั้นกล่าวในเวลาปัญหาอุปสรรคนันทามก้าวว่อง (วิสัย) ว่า "วิสัยจะผู้มีอายุ ท่านแสนเลย (วิสัย) ไปแสน" แล้ว กล่าวว่า "เมื่อท่านจำง ถึงพิษไปฝ่าพระศาสดาแล้วถลากปัญหา นี้" ให้พระเณรีแล้ว ลูกจากกอสนะ ไปสู่ สำนักพระศาสดา กราบทูล การสนทนาปราศรัยนันทั้งหมด แต่พระผู้มีพระภาค [พระศาสดาทรงยกย่ององค์พระธรรมทินนาเสฐิ] พระศาสดา ตรัสว่า "ธรรมินนบทของเราดีแล้ว, ด้วยเรา เรามีอิอันแก้ปัญหา นั้น ก็จะพึงแก้เองนั่นเหมือนกัน" ดังนี้ แล้ว เมื่ออาแสดงธรรม จึงรศพระคาถานี้ว่า :- "ความกลัวในก่อน ในภายหลัง และในทาม กลาง ของผู้ใด ไม่มี เราเอกผู้ปั่น ซึ่งไม่มี ความกลัว ไม่มีความเมี่ยดามว่า เป็นพรามนต์" [แก้อรรถ] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ปรุง ความว่า ในบันธ์ทั้งหลายที่ เป็นอดีต บทว่า ปลูก คือ ในบันฑ์ทั้งหลายที่เป็นอนาคต. บทว่า มูจฺเจน ได้แก ่ ในบันฑ์ทั้งหลายที่เป็นปัจจุบัน. สองบทว่า นตฺถิ กิณฺเณ เป็นต้น ความว่า ความกลัว กล่าวคือความยึดดีด้วยตนเองในฐานะ ๓ เหล่านั้น ของผู้ใด ไม่มี เราเรียกผู้มีน ซึ่งไม่มีความกลัวด้วยกิเลสเครื่องกังวลอคะ