พระบรฺม์ทัตสูญกลาง แปลภาค ๔ - หน้าที่ 131 : หน้า 133/304

ประโคด - พระบรฺม์ทัตสูญกลางแปลภาค ๔ - หน้าที่ 131 กล่าวว่า "มี" หรือว่า "ไม่มี" อันนภตะ แสงสว่างอ่อนมีมากกว่า ขอยรับ พระปิยะกพะ. ฉันนั่นน่ะ ท่านผู้เป็นบุตรต ถ จะเป็น ข้าวกุฏิครุยบวชหนึ่ง หรือภิกษุพัทธ์หนึ่งก็าด, เมื่อบุคคลให้อ้วยใน นิรันดับของตนแก่ผู้อื่นอยู่, ให้แก่คนไปหาใคร, บูญเท่านั้น ย่อมเจริญ; กำท่านได้ให้นิรตบตส่วนหนึ่งเท่านั้น, แต่เมื่อท่านให้ ส่วนบุญแก่เศรษฐี, นิรตบตว่าเป็น ๒ ส่วน: ส่วนหนึ่งเป็นของ ท่าน ส่วนหนึ่งเป็นของเศรษฐี เขารับว่า "ดีละ ท่านผู้เจริญ" แล้ว ไหว้พระปิยะกพะ นั่น แล้วไปสำนักของเศรฐี กล่าวว่า "นาย ขอท่านจริงเอา ส่วนบุญเด็ด." เศรฐี ถ้ากระนั้น พ่อจริงเอาความนี้ไป อันนภตะ. กระผมไม่ได้ขายบิณฑบาต, กระผมให้ส่วนบุญ แก่ท่านด้วยศรัทธา. เศรฐี กล่าวว่า "เจ้าให้ด้วยศรัทธา, ถึงรำญูญชาของ เจ้า; ด้วยศรัทธา จงรับเอาไปได้ดี พ่อ, อึง จําคิดนี้แต่ไป เจ้าอย่าได้ ทำการงานด้วยมือของตน, จงปลูกเรือนอยู่ริมถนน, และจงถือเอา วัตถุทุกอย่างที่เจ้าจะต้องจากสำนักงานของฉัน." ก็บิณฑบาต ทุบบุคคลถวายแก่ท่านผู้ออกจากนิวรณ์ ย่อมให้ ผลในวันนั้นนั่นเอง; เพราะฉนั้นแล้ว, แม้พระราชทรงสั่งความเป็นไป นั่นแล้ว จึงรับสั่งให้เรียกอันภาระมาแล้ว ทรงรับส่วนบุญ พระ