บทเรียนเกี่ยวกับกรรมและบุญ : หน้า 66/304

น้อยคนหนึ่งของพี่ชายจากชีวิต เพราะเหตุแห่งทรัพย์สมบัติ; เศรษฐีนี้ จึงไหม้แล้วในรกสมัยเป็นบญมาก สัน 100 ปีเป็นบญมาก สันพันปีเป็น อันมาก สันแสนปีเป็นอันมาก ผืนทรัพย์สมบัติที่ไร้บุร ครั้งที่ 3 ให้เข้าผงะคลังหลวง ด้วยผลอันเหลืออยู่แห่งกรรมมันแน มหาพิธี องิเล่า บุญเก่าของคุณบุญดังนี้แหละ หมดสิ้นแล้ว และบุญใหม่อันคุณบุญดังนี้ยังไม่สิ้นสุดแล้ว, มหาพิธี ก็ในวันนี้ คุณบุญดังนี้อยู่ในยอดรายรบรมราม." [โกศอ่อนมาคนบุญมาปัญญา] พระราช ทรงดับพระสำหรับของพระศาสดาแล้วจึงรำพูดว่า "พระเจ้าข้า น่าครรย์ นี้เป็นกรรมอันหนัก, เศรษฐีนี้ เมื่อ โกศอชื่อว่ามีประมาณเท่านี้ มีอยู่ ไม่ใช่สอยด้วยตนเองเลย, เมื่อ พระพุทธเจ้ากับพระองค์ ประทับอยู่ในวิหารใกล้ ๆ ก็ได้ทำ บุญกรรม." พระศาสดา ตรัสว่า "จริงเช่นนั้น มหาพิธี ชื่อว่าบุคคล ผู้มีบุญกรม ได้โกศอทั้งหลายแล้วอ่อนไม่แสงหนีพนา, อ่อน ตนห่างธีรนี้เพราะอ้ายโศกะทั้งหลาย ย่อมผ่านคนลำนี้สัน กาลนา" ดังนี้แล้ว ได้ตรัสพระคาถานี้ว่า :- "โกศอทั้งหลาย ย่อมผ่านคนกรรมปัญญา, แต่ ไม่ผ่านคนผู้สอยของฝั่งโดยปกติ; คนทรงปัญญา ย่อมผ่านคนเหมือนมรผู้อื่น เพราะความ ทะนงอยากในโกศะ.."