พระราชาและเศรษฐี: การถวายอาหารในพระราชวัง : หน้า 265/304

ประโยค - พระอัครมัญทัฬกลากลับแปลภาค ๙ หน้าที่ 263 นั่งบนบัลลังก์อัคนเป็นชิ้นของเศรษฐีนี้แหละ ที่เขาตกแต่งไว้ใน มณเทปเป็นชิ้นของเศรษฐี ซึ่งทำด้วยแก้ว [พระราชปะทับสุภในบ้าน โชติศกเศรษฐี] ครั้งนั้น พวกบูรณ ถวายน้ำสำหรับตั้งพระหัตถ์แด่ท่านแล้ว คัดข้าวปายาสเปียกจากภาชนะแทนทองคำที่มีค่าได้แสนหนึ่ง วางไว้ตรง พระพัตร์ พระราชา ทรงเริ่มจะเสวยด้วยทรงกล่าวว่า "เป็นโภชนะ." เศรษฐี กรุมาณฑลว่า "ข้าแต่สมเด็จท่าน นี่ไม่ใช่โภชนะนี้ เป็นข้าวปายาสเปียก พวกบูรณคัดโภชนะแต่ในภาชน้าแทนทองคำอันนั้น แล้ววางไว้บนถาดเดิม." ได้นิว่า การบริโภคโภชนานั้นด้วยไออุ่นที่พุ่งขึ้นจากภาชนะแข ข้าวปายาสเปียกนั้น ย่อมเป็นเหตุแห่งความสุข ทุกพระราชาเมื่อ- เสวยโภชนาที่มีรสอร่อย มีได้ทรงรู้ประมาณ. ลำดับนั้น เศรษฐี ถวายบังคมท้าวเธอแล้ว ประคองอัญชลี กราบทูลว่า "พอที พระเจ้าข้า เพียงเท่านี้ก็พอ พระองค์ไม่ทรง สามารถที่จะให้โภชนาที่งดงามนี้ไปให้ย่อได้." ณัณฑ์ พระราชา ครัสจะเข่าว่า "คุณโนดี เธอทำความหนักใจ หรือ จึงพูดถึงภัตของตน ?" เศรษฐี "ขออันนา หามได้ พระเจ้าข้า เพราะภัตเพื่อหมู่พล ของพระองค์นี้มันหมด ก็ฉันนี้แหละ. แกก็อธิษฐานนี้. ก็แต่อ่าวพระองค์ กลัวขอความเสื่อมซม. พระราชา. เพราะเหตุไร ?