ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคต - พระธรรมม์ที่ถูกแปล ภาค ๘ - หน้าที่ 189
"บุคคลมาชะอะไรได้ดี จึงอยู่เป็นสุข, มหาอะไร
ได้ดี จึงไม่เศร้าโศก, ข้าแต่พระโคดม พระ
องค์ย่อมชอบใจสิ่งการ่ำธรรมอะไรสิ which
เป็นธรรมอันเอก."
ลำดับนั้น พระศาสดา เมื่อลงพากรรณีปัญหาแก่เขา จึง
ตรัสพระคาถานี้ว่า:-
"บุคคลมาชะความโกรธได้แล้ว จึงอยู่เป็นสุข, มหา
ความโกรธได้แล้ว จึงไม่เศร้าโศก, พราหมณ์
พระอริยเจ้าทั้งหลาย ย่อมสรรเสริญการ่ำ
ความโกรธอันมีรากเป็นพิษ มี้ยอดหวาน,
เพราะบุคคลนั้นมามวามโกรธนั้นได้แล้ว ย่อม
ไม่เศร้าโศก."
[พระหมื่น ๔ คนบรรลุพระอรหัตผล]
เขาเลื่อนใสในพระศาสดา บวงแล้วบรรลุพระอรหัต
ครั้งนั้น อักษรสภาวทาวพรถนม์ผู้น้องชายของเขา ได้ฟัง
ว่า "ได้ยินว่า พี่ชายของเรา บวงแล้ว" ก็โกรธ จึงมาคนพระศาสดา
ด้วยวาจาหยาบคาย ซึ่งมิใช่ขวาจบรุม. แม้เขาถูกพระศาสดา
ให้ร่ำสึกแล้ว ด้วยข้อมูลว่าด้วยการให้ของควรเดือดเป็นต้นแก่นแทก
ทั้งหลาย เลื่อมใสในพระศาสดา บวงแล้วบรรลุพระอรหัต
น้องชายทั้ง ๒ ของเธอทั้งอีก คือ สุทธริภารทวาชะ พิลังกะ-
ภารทวาชะ (พากัน) ค่พระศาสดาเหมือนกัน อนพระศาสดาทรง