พระธัมนัฏฐุตภาค ๔ - ปฏิสันถารและธรรมปฏิสันถาร : หน้า 115/304

ประโคด - พระธัมนัฏฐุตถูกอแปลภาค ๔ - หน้าที่ 113 ปฏิสันถารและธรรมปฏิสันถาร, อธิบายว่า พึงเป็นผู้ทำปฏิสันถาร. ว่า อาจารฺกุลโล ความว่า เมลิค ก็ชื่อว่า มรรยาท ถึงวัตถปฏิรูป ก็ชื่อว่า มารยาท, พึงเป็นผู้ฉลาด, อธิบายว่า พึง เป็นผู้เฉียบแหลม ในมรรยาทนั้น. บทพระคาถา ว่า โตโ ตโปมุชฌูโลio ความว่า เธอชื่อว่า เป็นผู้มากด้วยปราโมทย์ เพราะความเป็นผู้บัณฑิตในธรรมอันเกิดขึ้น แล้วอาการประพฤติปฏิสันถาร และจากความเป็นผู้ฉลาดในมรรยาท นั้น จัดทำที่สุดแห่งวิญญาณกุฎิแม้ทั้งสิ้นได้. บรดพระคาถานี้นั้น ที่พระศาสดารตรแสดงด้วยอย่างนี้ ใน กลางบทพระคาถาหนึ่ง ๆ ภิกษุร้อยหนึ่ง ๆ บรรดาพระอรหัตพร้อม ด้วยปฏิสันถารทั้งหลาย ใ้น่แห่งมนังนั่งแล้ว ๆ นั่นแหละ เหนาแล้วไปสู่ เวทสันแล้ว ภิกษุเหล่านันแม้ทั้งหมด ก้าวล่วงทางกันดาร ๑๒๐ โบชนทางอากาศนั้นแล มนุษะพระสิริระซึ่งมีสุตทอง ของพระ ดาดาก เจ้าถวายบังคมพระบาทแล้ว ดังนี้แล. เรื่องสัพพุทธกิจฯ จบ.