ประโคด - พระธรรมปิฏกยอดแปล ภาค ๙ - หน้า 95 : หน้า 97/304

ประโคด - พระธรรมปิฏกยอดแปล ภาค ๙ - หน้า 95 เสียดด้วยอาการอันแสดงว่า "เราจักไม่ไป" นางไม่อาจออกกลั้นไว้ได้ จึงหัวเราะดังลั่นขึ้น ขณะนั้น พระศาสดา ทรงปล่อยพระรัฐปีไตรเรือน แม้ พระมหมณี นั่งทับหลังให้แสวงนกัน ได้ยินเสียงหัวเราะของนาง พระมหมณี และมองเห็นแสงสว่างแห่งพระรัฐมีมิรราธะ จึง ประกาย จึงได้เห็นพระศาสดา [พระมหมณีอาวุโสต์แรกพระศาสดา] ธรรมวาวา พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ไมทรงแสดงพระองค์แก่เช่น ทั้งหลายผู้กึ่งแล้วด้วยเหตุ ในนบ้านหรือในป่าแล้ว ย่อมไม่สงสัย หลิกไป แม้พระมหมณี เห็นพระศาสดาแล้ว จึงพูดว่า "นางผู้เจริญ หล่อนไม่ขอกพระราชบุตรผู้ดีความปรารถนาอยู่ที่ประดูกเรา ให้ร ฉันหายเสียแล้ว, หล่อนทำกรรมหน้าก็ นี้มั่นใจคือ อนาถา แห่งใจกษาแห่งบรรดาแล้วก็สิงหนี่ ไปยังสำนักพระศาสดา แล้ว กราบทูลว่า "เจ้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ข้าพระองค์ถวายทานอันเลิศใน ฐานะทั้ง ๕ แล้ว จงบริโภ; แต่ส่วนแห่งคัดส่วนหนึ่งเท่านั้น อนึ่ง พระองค์แบ่งครึ่งจากส่วนนี้บริโภ, ส่วนแห่งคัดส่วนหนึ่งยังหลืออยู่; ขอพระองค์ได้โปรดรับบริคัดส่วนนี้ของข้าพระองค์เถิด" [พระมหมณีเลื่อนใสพระดำรัสของพระศาสดา] พระศาสดา ไม่ตรัสว่า "เราไม่มีกความต้องการด้วยคัดอันเป็น เคนของท่าน" ตรัสว่า "พระมหมณี ส่วนอันเลิศคือ วัตถุที่ท่าน