พระธรรมบทอุทุรถก แปล ภาค ๔ พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 8 หน้า 164
หน้าที่ 164 / 304

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้อธิบายถึงความหมายและการประพฤติของบุคคลในพระศาสนา เช่น 'พรหมณ' และ 'สมณะ' ซึ่งมีความสำคัญในด้านการบำรุงความประพฤติที่ถูกต้อง นอกจากนี้ยังกล่าวถึงการขับไล่ความไม่ดีในตนเอง และการทำให้ศาสนธรรมมีประโยชน์แก่ผู้อื่น แม้กระทั่งในยุคที่มีการบรรพชาอยู่ โดยสรุปแล้วบทนี้ชี้ให้เห็นถึงคุณค่าของการเป็นบรรพชิตที่มีความมุ่งมั่นในการปฏิบัติธรรมในชีวิต.

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของพระสงฆ์
-การประพฤติตนในพระธรรม
-คุณค่าของบรรพชิต
-การทำประโยชน์ของศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระธรรมบทอุทุรถกแปล ภาค ๔ หน้าที่ 162 บทว่า ตมุมา ความว่า บุคคลที่พระศาสดาสั่งเรียกว่า 'พรหมณ' เพราะความเป็นผู้บำอ่อนน้อมแล้ว บุคคลที่พระศาสดา ตรัสเรียกว่า 'สมณะ' เพราะความประพฤติสง่างอุทิศธรรม ทั้งหลาย เหตุฉันนั้น ผู้ใด ประพฤติบิไล่ คือ ขัดสมิทธิรรมา เป็นตัวของตนอยู่ แม้อยู่ใน พระศาสดาก็เรียกว่า 'บรรพชิต' เพราะการขับไล่ฉันนั้น ในกาลจบเท่านบรรพชาน บรรพชิตนั้น คำรออยู่ในสกลไตติยผลแล้ว เทศนาได้รับประโยชน์แม้แก่ชนผู้ประมานแล้ว ดังนี้แล เรื่องบรรพชิตรูปใดรูปหนึ่ง จบ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More