เรื่องฤกษ์พราหมณ์ : หน้า 177/304

ประโยค - พระธัมม์ภาพถูกแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 175 ๑๑. เรื่องฤกษ์พราหมณ์ [๒๔๕] [ข้อความเบื่องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ที่อุโบสถ ทรงปรารภฤกษ์พราหมณ์ ผู้วัดวัดค้างคาว คนหนึ่ง ศรัทธาเทวนาคนี้ว่า "กินจิต" เป็นต้น. [พราหมณ์ล่วงเอาสิ่งของ ๆ ชาวเมือง] ได้ยินว่า พราหมณ์นั้น ขึ้นต้นภูมิต้นหนึ่ง ใกล้พระบรมเวสสันดร เอาทั้ง ๒ เหนือกิ่งไม้อยู่ กล่าวว่าถึง "ท่านทั้งหลายองค์ให้โคแดง ๑๐๐ แก่เรา จงให้หาปะทั้งหลายแก่เรา จงให้หญิงบำเรอแก่เรา ถ้าท่านทั้งหลายจับไม่ให้ เราตกจากต้นภูมินี้ตาย จัดทำพระนครไม่ได้เป็นพระนคร. ในกาลนี้ที่ดีชื่นเข้าไปยังพระนครแม่ของพระตกาด คำภูมิกุฏิแวดล้อมแล้ว ภูทุ่งหลายเห็นพราหมณ์นั้นแล้ว แม่นากาเป็นที่ดีจอออกไป ก็เห็นเขาห้อยอยู่ อย่างนั้นเหมือนกัน. ฝ่ายชาวพระนคร ต่างก็ดือว่า "พราหมณ์นี้ ห้อยอยู่เช่นนี้ตั้งแต่เช้า พึ่งตกลง (ตาย) ทำพระนครไม่ให้เป็นพระนคร" กลัวความล่มลงแห่งพระนคร จึงยอมรับว่า "พวกเราให้ของทุกอย่างที่พราหมณ์นั้นขอ" แล้วได้ให้ เขาได้นรงรับเอาสิ่งของทั้งปวงไป. ภูทุ่งหลาย เห็นเขาเที่ยวไปดูเขามาโม ใกล้ลูบจมแห่งวิหาร * พระมหาชาติ ป. ช. ๓ วัดบรมวาส แปล.