ประโคง - พระธัมป์ปฏิทูลฉบับแปล ภาค ๙ - หน้าที่ 75 : หน้า 77/304

ประโคง - พระธัมป์ปฏิทูลฉบับแปล ภาค ๙ - หน้าที่ 75 ๒. เรื่องภูมิจาก้ำสัง [๒๕๓] [ข้อความเบื้องต้น] พระสมดา เมื่อปรอทอยู่ในพระชนวรรษ ทรงปรารถนิบ ผู้ผ่านสมุหนั่ง ตรัสพระธรรมเทคนาว "เหตุสุขโส" เป็นต้น [สองสายออกบวก] ดังได้กล่าวมา สาย ๆ ณ ชานกรุงสาวดี ได้บรรพชา อุปสมบทใน (สำนักงาน) ภิกษุทั้งหลายแล้ว โดยมากเที่ยวไปด้วยกัน ในวันที่หนึ่ง ภิกษุบูรูปนี้ ไปสู่น้ำอันจวร ดิสรน้ำแล้ว พิงแดดอยู่ ได้ยืนพูดกันถึงสาธารณียกถา. ในขณะนั้น หงส์ ๒ ตัว บินมาโดยอากาศ. [ภิญญูรูปหนึ่งก็ดำดงสัอีกนกรวด] ขณะนั้น ภิกษุหนุ่มรูปหนึ่ง หยิบอีกรวดแล้วพูดว่า "ผม จักคิตดาของหงส์ตัวนึง," ภิกษุอุนนี้ กล่าวว่า "ท่านอึไม่สามารถ." ภิญญูปีที่ ๑. ตาบ้างนี้ จงยกไว้, ผมจิดคิดดั่งปนะโนน. ภิญญูปีที่ ๒. แต่ตาบ้างนี้ ท่านก็ไม่สามารถ (คิด) เหมือนกัน. ภิญญูปีที่ ๑. พูลว่า "เจ้ อย่าดู" ท่านจงอยู ๆ แล้วซิ่น กรวดก่อนที่ ๒ ดีดไปทางข้างหลังของสงส์. หงส์ได้ยินเสียงก้อนกรวด จงเหลือดฅุณ. ขณะนั้น เขาหยิบก้อนกรวดกลมอีกก้อนหนึ่ง แล้วดีด หงส์ตัวนั้นที่ข้างโนน ให้ทะลอออกข้างนี้ หงส์ร้อง มันตกลงแทบเท้าของภิญญูล้นนั่นเอง. * พระมหาอินทร์ ป. ธ. ๕ วัดบรมวาส (ปัจจุบันเป็นที่พระพิศาลสกลคุณ วัดศรีจันทร์ จังหวัดขอนแก่น) แปล.