พระธัมม์ทัตถูกลอบแปลภาค ๙ - หน้า ที่ 130 : หน้า 132/304

ประโยค - พระธัมม์ทัตถูกลอบแปลภาค ๙ - หน้า ที่ 130 ภาระอภัยเราเป็นอยู่ ยังให้หยาดน้ำให้สาธุธด้วยบินทบาทหนเดียวเท่านั้นได้ เราจักทำสิ่งอันสมควรในทานของเรา แล้วทำบินทบาทนั้นให้เป็นของ ๆ เราเสีย" ดังนี้แล้ว ถึงให้เรียกขานถามว่า "วันนี้ เข้าได้อะไรแก้ใครบ้าง.." อันภะ.. นาย ขอบริ, วันนี้ กระผมถวายถาดอาหารแก่พระอุปัฏฐากเจดีย์กพระ เศรษฐี. เอาเถอะ พ่อ เจ้าจงถือถาดอาหารแล้วให้บิณฑบาตนั่นเกิด อันภะ.. ให้ไม่ได้ดอก นาย. เศรษฐีนี้ ขึ้นราคาให้จบดังนี้ ฝ่ายอันภะนี้ ก็มีได้ ให้มั่งด้วยทรัพย์ตั้งแต่บัดนั้น. เศรษฐี. กล่าวว่าจะว่า " ผู้เจริญ ข้อนั้น จงบ่ไว้ดอก, ถ้าใจไม่ให้นับทบาด, จงถือเอาทรัพย์นั้นแล้วให้ส่วนบุญแก่ฉันเกิด.." เขากล่าวว่า " กระผมปรึกษากับพระผู้เป็นเจดีย์แล้ว จึงถามว่า 'ท่านผู้เจริญ สุขสมเศรษฐี ให้ทรัพย์นั่นหนึ่ง แล้วขอส่วนบุญบิณฑบาตของท่าน, กระผมจะทำอย่างไร ?." ที่นั่น ท่านนำข้อความมาเปรียบเทียบแก่เขาว่า " แม้นฉันใด ท่านผู้เป็นบัณฑิต ประทีปในเรือนหลังหนึ่งในบ้าน. ๑๐๐ ตระกลู พึงดูไฟไหม้นั้น, พวกชนที่เหลือ เอาน้ำมันของชุบใส่แล้วพิงไปดูไฟดวงอื่นแล้วถือเอา; แสงสว่างของประทิปดวงเดิม อันบุคคลจะพึ่ง