พระอธิษฐ์ถูกแปลภาค ๙ : หน้า 216/304

ประโยค - พระอธิษฐ์ถูกแปลภาค ๙ หน้าที่ 214 พวกกระผมแล้ว กล่าวว่า "การที่พระมหานั่งอยู่หน้านี้ได้ (อาหารก่อน) ควร ให้บำราบแล้วออกไป เมื่อมองพระมหา กล่าวว่า ท่านจงนำพระมหาแก่คุ้มมา พร่ามำพระมหา โมคคลานเถอะมาแล้ว ท่านเห็นพวกกระผม ก็กล่าวอย่างนั้น เหมือนกัน แล้วสิกลไป ที่นั้น พระมหานี้ กล่าวว่า 'พระมหาน เหล่านี้ เป็นผู้ไม่ประสงค์จะแฉ นั้นจงไป, จงนำพระมหาแก่ คนหนึ่งจากโรงสวดของพระมหานี้มาเกิด' แล้วส่งพระมหณไป, พระมหานั้น ไปที่โรงสวดนั้นแล้ว นำท้าวสักกา ผู้ดีจงมีด้วยเทส แห่งพระมหามา, ในภาพที่ท้าวสักกะนั้นเสด็จมาแล้ว ผิวเม็ดทั้ง ๒ จึงได้ถวายอาหารแก่พวกกระผม. ภิญทั่งหลาย. พวกเธอไม่โกรธกันเถอะ ผู้ทำอยู่อย่างนั้นหรือ? พวกสามเณร. พวกเขาไม่โกรธ ภิญทั่งหลาย ฟังคำนี้แล้ว กราบทูลแต่พระศาสดาว่า "พระ เจ้าข้า สามเณรเหล่านี้ กล่าวคำไม่จริงๆ ว่า "พวกกระผมไม่โกรธ" ย่อมพยากรณ์พระอรหัตผล." พระศาสดา ตรัสว่า "ภิญทั่งหลาย ธรรมดาพระจีนสพ ทั้งหลาย ย่อมไม่เคยเห็น ในชนทั้งหลาย แม้คิอเคยแล้วเลย" ดังนี้แล้ว ครัสพระคาถานี้ว่า:- "เราย่อมเรียกบุคคลผู้อยู่แต่ในบุคคลผ เคยดึกดื่น ผู้ด้อยเสี้ยนในบุคคลผู้มีอาชญาใน คน ผู้ไม่อ้อมในบุคคลผู้ถือมั่น นั้นว่าเป็น