พระศาสดาเป็นที่พึ่ง พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 8 หน้า 247
หน้าที่ 247 / 304

สรุปเนื้อหา

พระศาสดาเป็นที่พึ่งของภิกษุ โดยในการสนทนาในโรงธรรม พระองค์ได้เน้นย้ำถึงบทบาทของพระองค์ว่าไม่เพียงเป็นที่พึ่งในปัจจุบัน แต่ยังเป็นที่พึ่งมาตั้งแต่อดีต โดยมีนิทานและอุปมาเกี่ยวกับการช่วยเหลือและความสัมพันธ์ระหว่างพระองค์กับสนทรสมุทร ทั้งนี้เราจะได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการมีที่พึ่งในทางธรรมะและวัฒนธรรมที่สัมพันธ์กันในเรื่องราวจากพระสนทรสมุทรเถ.

หัวข้อประเด็น

-พระศาสดากับภิกษุ
-บทบาทของพระศาสดา
-การเป็นที่พึ่งในทางธรรม
-นิทานและอุปมากับสนทรสมุทร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระฉิมมาทัฏฐถูกฉบับแปล ภาค ๙ หน้าที่ ๒๔๕ [พระศาสดาเป็นที่พึ่งของพระเกษร] ภิกษุทั้งหลาย สนุกกันแม้นในโรงธรรมว่า "ผู้มีอายุทั้งหลาย พระสนทรเถ อาธรสถิพงษ์รู้ตัวดีเต้น เห็นเสท่า: แต่พระ ศาสดา เป็นที่พึ่งของเธอ." พระศาสดา ทรงสั่งถามนั่นแล้ว ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหมดหลาย เราเป็นที่พึ่งของสนทรสมุทรนั่น ในบัดนี้เท่านั้นหามิได้, แม้ในกาล ก่อน เราเป็นที่พึ่งของสนทรสมุทรนั่น ผู้คือต่อไปในสรณะแล้ว เหมือนกัน" อันภิกษุเหล่านั้นอยู่อรุณอันแล้ว ทรงนำอธิทาน มา เพื่อจะทรงประกาศเนื้อความนั้น ทรงยังวาดมิคาชาด-นี้ให้ พิสดารว่า:- "ได้ยินว่า สถานที่นั้นกล่าวว่าทั้งหลาย คือ การเคยชินกัน หรือการสนทนาสมกัน ย่อม ไม่มี, นายอุยาบาลชื่อสนุชัย ย่อมนำเนื้อ สมัน ตัวอัศจอยู่ในบรรทัด มาฉายานาดได้ ก็ เพราะรัชทังหลาย." ดังนี้แล้ว ทรงประมวลชาดกว่า "ในกาลนั้นสนทรสมุทรได้เป็น เนื้อสมัน ส่วนมหาอํามาตย์ของพระราชาผู้กล่าวคาถานี้แล้ว ให้ ปล่อยเนื้อั่นไป ได้เป็นประโยชน์เอง." เรื่องพระสนทรสมุทรเถ อบ. ๑. มน นุโจ. มน a little nearly เล็กน้อย, เกือบ.๒. นุ. ชา. เอก. ๒๗/๕. ตากูฎกา ๒๒๗.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More