พระธีมม์ทัศถูกจูล่าแปล ภาค ๙ : หน้า 182/304

ประโยค - พระธีมม์ทัศถูกจูล่าแปล ภาค ๙ หน้าที่ 180 ๑๒. เรื่องนางกสิลาโคดมี [๒๒๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในจัณฑะกูฎ ทรงปรารถนากสิลาโคดมี ตรัสพระธรรมเทศนาว่า "ปลูกธรร" เป็นต้น. [นางโคดมีเห็นท้าวสักกะ] ได้ยินว่า ในกาลนั้น ท้าวสักกะเข้าไปเฝ้าพระศาสดา พร้อมกับเทวบริษัท ในที่สุดแห่งปฐมาญาม ถวายบังคมแล้วประทับนั่ง ทรงสับสนธรรถบถอันเป็นที่ตั้งแห่งความละถิ่นรออยู่ ณ ที่ส่วนหนึ่ง. ในขณะนั้น นางกสิลาโคดมี คิดว่า "เราจักเฝ้าพระศาสดา" เหาะมาทางอากาศแล้ว เห็นท้าวสักกะ จึงกลับไปเสีย. ท้าวเธอถอดพระนต์เหลาๆนางผู้อยู่บางคนแล้ว กลับไปอยู่ ทูลถามพระศาสดาว่า "พระเจ้าข้า กิฎฐินนี้ชื่ออะไร? พอมาเห็นพระองค์แล้วก็กลัว." [นางกสิลาโคดมีเลิศทางร่างผ้าบังสุคล] พระศาสดา ตรัสว่า "มาหาพิสิฐ ภิกษุณีนี้ชื่อกสิลาโคดมี เป็นนิจของอาจคฤๅภาค เป็นยอดแห่งพระเศรีย์ทรงผ้ามังสุคลทั้งหลาย" ดังนี้แล้ว จริงพระศาสดาว่า:- "เราเรียกชุนผู้รงผ้าบังสุคล ผู้ผอม สะพรั่ง ด้วยอิ่น ผู้ผงอยู่ผู้เดียวในป่านั้น ว่า เป็นพราหมณ์." * พระมหาชาลี ป. ธ. ๓ วัดบรมวินิวา แปล. ๑. การเที่ยวไปกลางคืนเสมอ ๆ ภูกุฎิมีได้ประพฤติ.