ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระยามะทัตถูกสั่งให้แปล ภาค 4 - หน้าที่ 105
กลับบ้านเสียเถิด" แล้วส่งให้กลับ
[ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติดีธรรม]
นายโจรฟังคำของอุบาสกนันแล้ว คิดว่า "เมื่อพวกเรานำสิ่ง
ของ ๆ หญิงเห็นปนนี้ ไป, สายฟ้าพัดกอกระหมอ" ดังนั้นแล้ว
จึงไปสำนักพวกโจร สั่งว่า "พวกท่านจงขนเองสิ่งของ ๆ อุบาสกไป
ไวตามเดิมโดยเร็ว" โจรเหล่านั้น ให้ห้องเก็บหาปะเต็มด้วย
กาฬปะ: ให้ห้องเก็บเงินและทองเต็มด้วยเงินและทองแล้ว ได้ยินว่า
ความที่ธรรมย่อมรักษาบุคคลผู้ประพฤติดีธรรมเป็นธรรมดา เพราะเหตุ
นั้นแล พระผู้พระภาคจึงตรัสว่า :-
"ธรรมแล ย่อมรักษาบุคคลผู้ประพฤิดีธรรม, ธรรม
ที่บุคคลประพฤติดีแล้ว ย่อมนำความสุขมาให้, นี้"
เป็นอานิสงส์ในธรรมที่บุคคลประพฤติดีแล้ว: ผู้ม
ปกติประพฤิดีธรรม ย่อมไม่ไปสุ่งกิเลส."
พวกโจร ได้ไปเปลี่ยนอยู่ในที่ที่พึงธรรม ฝ่ายพระเถระ แสดง
ธรรมแล้ว เมื่อคราส่ง จึงจากอาสนะ. ในขณะนั้น หัวหน้า
โอร หมอบลงแทบเท้าของอุบาสก ฟังว่า "คุณนาย โปristoโทษ
แก่ผมเถิด."
อุบาสก. นี้อะไรนะ ? พ่อ.
หัวหน้าโจร. ผมผูกอาสาคุณในคุณนาย ประสงค์จะฆ่าคุณนาย
จึงได้ยิน (คุม) อยู่.
อุบาสก. พ่อ ถ้างั้นนั้น ฉันออโทษให้.