การตระหนักถึงความบริสุทธิ์และศีลธรรมในพระธรรม : หน้า 206/304

ประโคม - พระธัมมาทัตฯฉบับแปล ภาค ๙ หน้า ที่ 204 หรือด้วงพร้อมในศิลาของตน จริงล่ะว่า “ข้าพเจ้าไม่เห็นที่ๆ ข้าพเจ้า ทำเวรรรมนเลย ท่านกล่าวอย่างนี้ เพราะเหตุไร ? เทพาก ท่านไม่เห็นหรือ ?” พระเถระ. เออ เราไม่เห็น. เทพาก ถ้าอย่างนั้น ข้าพเจ้าจะบอกแก่ท่าน. พระเถระ. เชิญ ท่านจงบอก. เทพาก การดูในสิ่งที่ใกล้จะย่อยก่อนเกิด. ในวันนี้เอง ท่าน รดน้ำล้างเท้ากับบุรุษของอุปภูติ ซึ่งถูกอมุษย์ส่งแล้ว บนศีรษะ หรือไม่ใด้ร. พระเถระ. เออ เราใด้ร. เทพาก นั่นเป็นไรล่ะ ? ท่านไม่เห็นหรือ ? พระเถระ. ท่านกล่าวประสงค์ลักษณะนั้นหรือ ? เทพาก ล่ะ ข้าพเจ้ากล่าวประสงค์เหตุนั้น. [ผู้มีศีลบาลสุขไม่ต้องร้อนใจ] พระเถระ. คิดว่า “โอนหนอ คนเราถึงไว้ชอบแล้ว, เรา ประกฏิศรีสมควรแก่ศาสนาแล้วจริง, แม้เทพากได้เห็นความเศร้าหมอง หรือด้วงพร้อมในดวงปฐมสุขศีลของเรา ได้เห็นแต่เพียงน้ำล้างเท้า อันเราดูแล้วบนศรีษะของทากร." ปีติกำลังเพราะปรารถนาศิลเกิด ขึ้นแล้วแก่ท่าน. ท่านมีย่อมมีโอขึ้นมีอกขึ้นไว้แล้ว ไม่ทำแม้การยกเท้า ขึ้น บรรลุพระอรหัตในที่นั้นนั่นเอง แล้วกล่าวว่า “ท่านประกฤษฎายุ สมณะผู้บริสุทธิ์เช่นเรา, ท่านอยูในชุฎิแห่งนี้”, ท่านนั่นแห จง