ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - พระบรมปัญญาภิบาลภาค 4 - หน้า 70
ยากแก้; อีกอย่างหนึ่งแล้ว พวกเธอไม่สำรวมแล้วในเวลาทั้ง 5 ใน
บัดนี้เท่านั้น หามิได้ แม้นาฎก่อน พวกเธอไม่สำรวมแล้ว ก็
พวกเธอไม่ประพฤติในวัตรของบันฑิตทั้งหมดหลาย ถึงความสิ้นไป
แห่งชีวิต ก็เพราะความที่วารเหล่านั้น อัตตาไม่สำรวมแล้วนั้น
และ' อนุภุญหล่านั้นลวงอวอว่า "เมื่อไร? เราจะเข้า" จึงทรง
ยังเรื่องตกกสิขาดก๋าให้พิสดาร แล้วรัสพระคาถานี้ว่า:-
"เราทั้งหลาย ไม่ได้ข้องแวะย่างรามทั้ง-
หลายเลย เพราะความเป็นผู้งั้น ด้วยความ
เพียรอันมั่น ในอนุญาเครื่องแนะนำของท่านผู้
ฉลาด และเพราะความเป็นผู้ฉลาดต่อภัย,
ความสวัสดี อากััยใหญ่นั้น ได้มีแล้วแก่เร่ then’as
"ซึ่งพระมหาสัตว์ผู้ได้รับอภิเษกแล้ว ในเมื่อราษฎรล้วนลิงค์ความสิ้นไป
แห่งชีวิต เพราะอำนาจแห่งรามทั้งหลาย ประทับนั่งเหนือราช-
อาสน ณ ภายใต้สวดัจฉร ทอดพระเนตรดูสุรีสมบัติพระองค์
แล้ว ตรัสว่า "ชื่อว่าความเพียรนี้ สัตว์ทั้งหลายควรทำแก้" แล้ว
ทรงเปล่งด้วยอำนาจแห่งความเบิกบาน ทรงประชุมชาตว่า "แม้
กาลนั้น เธอทั้งหลายเป็นชน 5 คน มอาวุในมือ แวดล้อมพระ
มหาสัตว์ซึ่งเสด็จออกไปเพื่อประโยชน์อันอิอา ราชสมบัติในเมือง
ตักศิลาถิ่นทางไปไม่สำรวบแล้ว ในอารามก็มีรูปแบบเป็นต้น ที่
ราศาสทั้งหลายดำเนินเข้ามา ด้วยอำนาจแห่งท้าวที่กษ์อาวารเป็นตัน
๑. ขุ. ชา. ๒๗/๔๙ ทุติยคาถา ๒/๒๓๓