เรื่องพรหมณ ๒ คน : หน้า 188/304

ประโยค - พระธรรมปฐมทรงกลอนทับศัพท์ภาค ๔ หน้า ๑๘๖ ๑๕. เรื่องพรหมณ ๒ คน[๒๘๒] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวทนาทรงปรารถพรหมณ ๒ คน ตรัสพระธรรมกนาว่า "เณฺวา นฤ๘" เป็นต้น. [พรหมณ ๒ คนเอาโค่งขันกัน] ได้ยินว่า ในพรหมณ ๒ คนนี้ พรหมณคนหนึ่งมีโค๋ชื่อว่า ผูโภโหติ, คนหนึ่ีงมีโค๋ชื่อว่ามาโรหิต. ในวันหนึ่ง เขาทั้ง ๒ เงี่ยกันว่า "โคของท่านแข็งแรง หรือ โคของเราแข็งแรง" ดังนี้แล้ว ต่างกล่าวกันว่า "ประโยชน์อะไร ของเราทั้งหลาย ด้วยการเงี่ยกัน เราเงี่ยกันแล้ว จักรู้" ยังเวียน ให้ตั้งด้วยทรายที่งามน้ำธิอวดี แล้วเทียนโค. ในขณะนั้น แมภูในพึ่งหลาย ก็ให้ไปแล้วในที่นั้น เพื่อสร่งน้ำ. พรหมณทั้งหลาย แข่งโคกันแล้ว. เกวียนได้หยุดลงอยู่ ส่วนชะเนาะ และเชือกทั้งหลาย ขาดแล้ว. ภิญททั้งหลายเห็นแล้ว ไปยังวิหาร กราบทูลเนื้อความนั้นแด่ พระศาสดา [ควรตัดชะเนาะและเชือกภายใน] พระศาสดา ว่า "ภิญททั้งหลาย ชะเนาะและเชือกนั้น เป็นแต่ภายบอก, คนใดคนหนึ่งดีฉะนะและเชือกเหล่านั้นได้ * พระมหาชาติ ป. ๓ วัดบรมวิลาส แปล.