ประโคด - พระมังทัตถูกจูงแปล ภาค ๘ : หน้า 242/304

ประโคด - พระมังทัตถูกจูงแปล ภาค ๘ - หน้าที่ 240 ต้น ได้รับบรรพชาอุปสมบทในสำนักพระศาสดาแล้ว คิดว่า "พระ- โยชนะไรของเรา ด้วยการอยู่ในที่นี้" จึงออกจากกรุงวัดนี้น ไปสู่กรุงราชคฤห์ ที่เขานินทาทบอยุ่ งกาลใกล้ลงไปแล้ว. [หญิงแพศยาบอาสะแให้พระเณรสิกให้ได้] ต่อมาวันหนึ่ง มารดาขิดของพระสุทนมทรเถนั้น เห็น พวกกุมารที่เป็นสาหร่ายของท่าน กำลังเล่นอยู่ริสิโกลกายอันใหญ่ ในวันหาสวันหนึ่ง ในกรุงวัดดี คำอธิบว่า "การเล่นชนิด นี้ บุตรของเราได้โดยชำ ในขณะนั้น หญิงแพศยาคนนี้ ไปสู่ตระกูลนั้น เห็นมารดา ของพระสุทนมทรเถนั้นก็ยังร้องไห้ จึงถามว่า "คุณแม่ เพราะเหตุไร? คุณแม่จึงร้องไห้." มารดาพระสุทนมทร. ฉันคิดถึงลูก จึงร้องไห้ หญิงแพศยา. ก็บุตรนั้นไปที่ไหนเล่า? คุณแม่. มารดาพระสุทนมทร. บวชใน (สำนัก) ภูมิทั้งหลาย. หญิงแพศยา. การให้ท่านสึกเสีย ไม่ควรหรือ? มารดาพระสุทนมทร. ควร แต่เธอไม่ปราณา, เธอออก จากกรุงวัดนี้นี้ ไปสู่กรุงราชคฤห์; หญิงแพศยา. ถ้าลฉันพึงให้ท่านสึกได้ใช่ไหม? คุณแม่พึงทำอะไร? แก็คฉัน. มารดาพระสุทนมทร. พวกฉันพึ่งเข้าให้เป็นเจ้าของแห่ง ความเป็นผู้มีส่วนมงคล.