พระโอรสผู้หาโรคมิได้และพระนิมพาน : หน้า 239/304

เหนือแผ่น เป็นผู้สบาย หายพระโรค ประสุติพระโอรสผู้หาโรคมิได้ แล้ว ทรงนิมิตภูมิสูงมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข แล้วได้รง ถวายมหานทีสิ้น ๓ วัน [พระโอรสได้รับรางวัลพระอรหัต] แม่พระโอสรของพระนาง ถ่อเอามรรคผลน้างนาถถวายพระ สงฆ์ได้ จำเดิมแต่วันทีประสุติแล้ว ในกาลต่อมา พระโอรสนั้น เสด็จออกบรรพชาแล้วบรรจุพระองค์ ต่อมาวันหนึ่ง พวกกิริยสนทนากันในโรงธรรมว่า "ผู้มีอายุ ทั้งหลาย พวกท่านจงดู ภิกษุผู้อยู่พร้อมด้วยอุปนิสัยแห่งพระอรหัต ชื่อเห็นปานนี้ ยังสวยทุกในท้องของมารดาตลอดกาล ประมาณ เท่านี้ จะปวงกล่าวไปแย่ถึงชนเหล่าอื่น: ทุกข์เป็นอันมากหนอ อันกิริยนี้ก่อนแล้ว" พระศาสดา เสด็จมาแล้ว ตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้" พวกเธอนั่งประชุมกันด้วยอาอะไรหนอ ? เมื่อภิกษุเหล่านั้นราบลูก ว่า "ด้วยถอดถอนนี้" จึงตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย เออ บุตรของเรา พ้นจากทุกข์ประมาณเท่านี้แล้ว บัดนี้ ทำพระนิมพานให้แรงแล้วอยู่" ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า :- "ผู้ใด ล่วงทางอ้อม หล่ม สงสาร และโหมะ ปีปเปล่า เป็นผู้ผ่านไปได้ ถึงฝั่ง มีปกิจพัง หากิเลสเครื่องหวั่นไหวไม่มี ไม่มีความสงสัย เป็นเหตุกล่าวว่าอย่างไร ไม่อ้อมัน ดับแล้ว,