พระธัมม์ทัศจฉลูแปล ภาค ๙ - หน้าที่ 133 : หน้า 135/304

ประโยค - พระธัมม์ทัศจฉลูแปล ภาค ๙ - หน้าที่ 133 "แต่แต่พระแม่เจ้า นึงว่า ขพระแม่เจ้ามาให้ไม่มีมึ" จิงรง ด่าว่า "ทวาม 'ไม่มี' อนุตรของเราไม่เคยฟังมาแล้ว เราพึง ให้ชี้ความที่ entendimento มันอย่างไร้นอแล ? จิงรงลำกาดทองคำ ปิดด้วยกาดทองคำในสี สง่า 'เอาแต่ พ่อ เข้ามาให้กาดทองคำ นี้แก่ครูของเรา. " ขณะนั้น เทพด้านหลายผู้รักษามพระนคร คิดว่า "เจ้าอนุรทธะ ผู้เป็นเจ้าของพวกเรา จากอุตรดื่นเป็นส่วน ของตน แก่พระ ปิงเจกพุทธะนามว่าอุปปิรฐ และดังความปรารถนาไว้ว่า เรา ไม่พิพฒได้พบว่า 'ไม่มี' ในกาลแห่งคนเป็นคนบนหญิงชื่ออันภาระ. หากว่า เราทราบความนั้นแล้ว พึงเฉลียวรู้สู่ แม้ศีรษะของเราพึ่ง แตกออก ๓ เสียง." จึงบรรจุดาให้เต็มด้วยขนมทิพย์ทั้งหลายแล้ว บูรณะน นำความวางไว้ในบาศกาเฉลานั้น แล้วเปิิดออก. กลิ่นของขนมทิพย์เหล่านันแผ่ซ่านไปว่าพระนคร. ก็เมื่อขนม พักว่าอันเจ้าคะเหล่านั้น ทรงวางไว้ในพระโอษฐ์ กลิ่นนั้นได้แผไป สู่สันสำหรับรับบรรลุ ๓ พัน ตั้งอยู่แล้ว. เจ้าอนุรทธะ ทรงกล่าวว่า " ในกาลก่อนนี่นี พระมหากระเห็น จะไม่ทรงรักเรา เพราะในกาลอื่น พระองค์ท่านไม่เคยทอดขนมไม่มี แก่เรา." พระญาณันนั้นไปแล้ว ลูกพระมหาราชอย่างนี้ว่า "ข้าแต่ พระมหากระ หมอข้นฉันไม่เป็นที่รักษาขององค์หรือ?" มารดา. พ่อ พุทออะไร ? เจ้าเป็นที่รักของแม่ แม้ว่ายันต์ตา ท้ง ๒ แม้ว่าเนื้อในท้อง.