ประโยชน์ของการเจริญจิต : หน้า 47/304

ประโ ค ค - พระอิ้มปฐมปฐกฎแปล ภาค ๙ - หน้าที่ 45 ภิญ นั้นว่า "หญิงนั้น ปลงตันทีผู้ลิเอิร ใบนชมพูทวีปท้งสิ้น จาก ชีวิต เพราะความเสน่หาในชายคนหนึ่ง ซึ่งตนเห็นครูเดียว น องนี้อย่างนี้; ภิญ ษ เงองตัดข้องบงเธอ อัปปรารถหญิงนั้นเกิดขึ้นเสียว ดังนี้ แล้ว เมื่อจะทรงแสดงธรรมให้ยงมี จึงได้ทรงภาคพระคาถา เหล่านี้ว่า :- "ต้นหา ย่อมเจริญยิ่งแก่ผู้อภิชฌาย์ มี ราวอัด เห็นอารมดังงาม บุคลนั้นแหละ ย่อมทำเครื่องผูกให้นั่น ส่วนภิญ ษ ใดใน ธรรมเป็นที่เข้าในประจักษ์แจ้ง เจริญอธิฐานอยู่ มิตติทุกเมื่อ ภิกษุนั้นแหละ จักทำต้นหาให้สุข ฉันได้ ภิกษุนั้น จะตัดเครื่องผูกแห่งมารให้พ่น.." [แก้ครร] บรรดาบทเหล่านี้ นบทว่า วิกฌุทธิดสุด ได้แก่ ผุฏฺฐุวิฌ มีบทว่ ฺิฺฺฺกฺฺฺุเป็นตันยึ่ บทว่า ติพทพารคสุด คือ ผู้มีราศะหนาแน่น. บทว่า สุภนปสุโลน ความว่า ชื่อว่า ผู้ตามเห็นอารมณ์ว่า "งาม" เพราะความเป็นผู็ซ้อนคนปล่อยไปในอารมณ์อันน่าปรารถนา ทั้งหลาย ด้วยสามารถแห่งการยึดถือมีอิทธิฤทธิ์โดยสูญนิจกต์เป็นตัน. บทว่า ตนุหา เป็นตัน ความว่า บรรดามนเป็นตัน แม้มาน หนึ่ง ย่อมได้เจริญแก่บุคคลผูันั้นปนั่น โดยที่แท้ ต้นหาเกิด ทางทวา ๖ ย่อมเจริญยิ่ง.