พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๔ : หน้า 199/304

ข้อความที่อ่านได้จากภาพคือ: --- ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 197 ๑๕. เรื่องพาราหมนคนใดคนหนึ่ง [๒๘๒] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเทววัน ทรงปรารถนาพาราหมณ์ คนใดคนหนึ่ง ศีลพระธรรมเทศนานี้ว่า "โย ทุกข์สุข" เป็นต้น. [ทาสของพาราหมหนี้ไปบวช] ได้ยินว่า ทาสคนหนึ่งของพาราหมณ์ นั้น เมื่อสึกบาบอันทับพระ ศาสดา งไม่ทรงบัญญัติ หนี้ไปบวชพระธรรมวรสอรหันต์แล้ว พาราหมณ์ ค้นหาอยู่ไม่พบ ในวันหนึ่งพบท่านเข้าไปบ่งบอกทับพระศาสดา ที่ระหว่างประดู ได้ดีจวร์ไว้อย่างมั่น. พระศาสดา เสด็จกลับ ศาสดามว่า "นี่อะไรกัน? พาราหมณ์." พาราหมณ์ ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ (ภควี่นี้) เป็นทาสของ ข้าพระองค์. พระศาสดา พาราหมณ์ ภิญาณนั้น เป็นผู้มีอัปปลงแล้ว. เมื่อพระศาสดาตรัสว่า "เป็นผู้มีภัทรอัปปลงแล้ว," พาราหมณ์ กำหนดได้ว่า "เป็นพระครันด" เหตุนี้ เมื่อพาราหมณ์ราบกุล แม่ว่า "อย่างนั้นหรือ? พระโคดมผู้เจริญ" พระศาสดา ตรัสว่า "ถูกแล้ว พาราหมณ์ ภิญาณนั้น เป็นผู้ มีภัทรอัปปลงแล้ว" ดังนี้แล้ว ศรีพระลากนี้ว่า: "ผู้ใด ในศาสนานี้ แล รู้ความสิ้นไป แห่งทุกข์ของตน เราเรียกผู้ที่มัวรออัปปลง แล้ว ผู้ทราบได้แล้วว่า เป็นพาราหมณ์." --- * พระมหาชนี ป. ใ. ศ. ๓ วัดธรรมิวาวา แปล