พระธัมมปิฎกฉบับแปล ภาค ๙ : หน้า 195/304

ประโยค - พระธัมมปิฎกฉบับแปล ภาค ๙ หน้า 193 ย่ำแล้ว. พระศาสดา. อุปชฌายะของเธอถูกอย่างไรอย่างไร ? พระราหุล. ว่ากล่าวอย่างคำชี้นี้ พระเจ้าขา. พระศาสดา. ส่วนอุปชฌายะของเธอ ว่าอย่างไร ? พระราหุล. ไม่ว่าอะไร ๆ เลย พระเจ้าขา. [ภิกษุทั้งหลายสรรเสริญพระเณร] ภิกษุทั้งหลาย ฟังคั่นแล้ว สนทนากันในโรงธรรมว่า "ผู็ มีอายุทั้งหลาย คุณทั้งหลาย ของพระศรีบุตรเณรนำอัครธรรมนะ: เมื่อมารดาของท่านคอยบูช่อย่างนั้น แม่เหตุสู่กว่าความโกรธ มีได้ มีเลย." พระศาสดา เสด็จมาแล้ว ตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอสนทนากันด้วยอะไรนอ?" เมื่อภิกษุเหล่านั้นทราบ ลูว่า"ด้วยถ้อยคำนี้" จึงสรัจจะว่า "ภิกษุทั้งหลาย ธรรมดา พระอิณาสพึ่งหลาย เป็นผู้นำโกรธเลย" ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถา นึงว่า:- "ทราเรียผู้ไม่โกรธ มิวิฉาต มิวิฉัต ไม่มีดำนา เครื่องฟังวัน ผู้ฝึกแล้ว มีตรีระในที่สุดนว่า เป็นพราหมณ์." [แก้กรณ์] บรรดาบทเหล่านัน บทว่า วฤตวณัฏฐ เป็นต้น คำว่าว่า เรา เรียกผู้ประกอบด้วยวัตรคืออัฏฐงค์ ผู้มีศีลด้วยปราศุทธิสิส ๔ ผู้ถือว่า