ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธัมม์ทัตถูกฉบับแปล ภาค ๙ หน้า ที่ 196
ที่เดียวกันใด; อัน يعتبرเหมือนลิ้มรสพรรคดก ย่อมไมื่คด ไม่ต้งอยู่ บน ปลาย หลักแหลม, ย่อมกลิ่นตกไปที่เดียว ฉันใด; แม้มาทั้ง ๒ อย่าง ย่อมไม่คด ไม่ต้งอยู่ ใจจิตของพระธัมม์ทัต ฉันนั้น" ดังนี้แล้ว เมื่อ จะ ทรงสืบสนุนเเสงธรรม จึงตรัสพระคาถาในพระมหาวรรณ นี้ว่า:
"ผู้ใด ไม่ติดอยู่ในกามทั้งหลาย เหมือนน้ำ ไม่ติดอยู่บนบัว เหมือนแผดพรรค์พรรคดก ไม่ตั้งอยู่ปลายหลักแหลม ฉันนั้น เราเรียกผู้นั้นว่า เป็นพรหม ถึง"
[แก้ อร่อย]
บรรดาเทเหล่านั้น สองเทวามา โดย น ลิขิต เป็นดัง ความว่า ผู้ใด ย่อมไม่ติดแม้ในกามทั้ง ๒ อย่าง ในภายใน คือ ไม่ตั้งอยู่ในกาม นั้นอย่างนี้นั่นแล, เราเรียกผู้ขึ้นว่า เป็นพรหม.
ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุร้อยผลทั้งหลาย มี โสดาบิดลเป็นต้น ดังนี้แล.
เรื่องพระอุบลวณฺณอเจร จบ.