พระธรรมมังคลาจารย์แปล ภาค ๔ - โจรเลื่อมใส พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 8 หน้า 108
หน้าที่ 108 / 304

สรุปเนื้อหา

ในหน้า 106 ของพระธรรมมังคลาจารย์แปล ภาค ๔ มีเรื่องราวเกี่ยวกับโจรกลุ่มหนึ่งที่ได้ขอบวชในนามของพระโสณะ เนื่องจากเลื่อมใสในคุณธรรมและศาสนาของโยม ทำให้พวกเขาต้องการที่จะเข้าสู่วิถีแห่งพระพุทธศาสนา พวกเขาได้ทำการบวชในสำนักที่โยมตั้งอยู่ โดยมีพระเถระเป็นผู้อนุญาตและแสดงความเมตตาแก่โจรเหล่านี้ โดยมีการบรรยายถึงการตั้งอยู่ในธรรมะและการปฏิบัติตนในฐานะพระมหากรุณา ยกตัวอย่างถึงการทำสมาธิและการนั่งในพระเจดีย์มหาวันที่ห่างไกล ซึ่งแสดงถึงการดำเนินทางจิตวิญญาณและการทำความดีตามหลักธรรมในพระพุทธศาสนา. เนื้อหามุ่งเน้นความสำคัญของการเลื่อมใสและการกลับเนื้อกลับตัวสู่ทางธรรม.

หัวข้อประเด็น

-โจรเลื่อมใส
-การบวชพระ
-ความเมตตา
-พระพุทธศาสนา
-การฝึกปฏิบัติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโคม - พระธรรมมังคลาจารย์แปล ภาค ๔ - หน้าที่ 106 [พวกโจรเลื่อมใสของบวชพระโสณะ] แม้พวกโจรที่เหลือ ก็ได้ทำอย่างนั้นเหมือนกัน เมื่ออุบาสิกา พูดว่า "พ่อท่านหลาย ฉันอดทนไม่ไหว" จึงพูดว่า "คุณนาย ถ้ว่า คุณนายอดทนแก่พวกผมใช้" ขอคุณนายให้ ๆ บรรพชาแก่พวกผม ในสำนักแห่งครูของคุณนายเกิด" อุบาสิกานั้น ไหว้ครูแล้วพูดว่า "พ่อ โจรพวกนี้เลื่อมใสในคุณของโยม และธรรมกายาของคุณแล้ว จึงพากันขออนุโมทนา ขอบคุณจึงให้โจรพวกนี้บวชเกิด" พระเถระ พูดว่า "ก็ได้" แล้วให้ตัดขาพ่าที่โจรเหล่านั้นนุ่ง แล้ว ให้ร้อยด้วยดิ้นแดง ให้พวกเขาบวชแล้ว ให้ตั้งอยู่ในสี่. แม้ใน เวลาที่พวกเขาปฏิบัติสมานแล้ว พระเถระได้ให้พระมหากรุณาทั้ง ๆ แก่มุณฑลนี้ร้อยละอย่าง. กิฑุ ๘๐๐ รูปนั่งเป็นพระมหากรุณา ๔ อย่างต่าง ๆ กัน แล้วพากันขึ้นไปสู้บุญลูกหนึ่ง นั่งทะมณฑลธรรม ได้นุ่มนิ่มนั่น ๆ แล้ว. พระศาสดา ประทับนั่งอยู่ในพระเจดีย์มหาวันอันไกลกัน ได้ ๑๒๐ โยชน์นั่นแล ทรงเล็งฺอภิญญาแล้ว ทรงกำหนดพระ ธรรมเท่านด้วยอำนาจแห่งความเมตตาต้องของเธอแล่นนั้น ทรงเปล่ง พระสัมปทานในวาประมาณดีอันระงับอยู่ในเทียบเฉพาะหน้า ได้ทรง ภายใต้พระคาถาเหล่านี้ว่า :- "ภิฏฺฐาโท มิจปกิเอวยมฺเมติยา เลื่อมใสในพระ- พุทธศาสนา ภกิณู้นนัง พึงบรรอุดังลง เป็น ที่เข้าใจประังบังสังการ อันเป็นสุข ภกิณู เธอจงวิด
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More