พระธรรมมังคลาจารย์แปล ภาค ๔ - โจรเลื่อมใส : หน้า 108/304

ประโคม - พระธรรมมังคลาจารย์แปล ภาค ๔ - หน้าที่ 106 [พวกโจรเลื่อมใสของบวชพระโสณะ] แม้พวกโจรที่เหลือ ก็ได้ทำอย่างนั้นเหมือนกัน เมื่ออุบาสิกา พูดว่า "พ่อท่านหลาย ฉันอดทนไม่ไหว" จึงพูดว่า "คุณนาย ถ้ว่า คุณนายอดทนแก่พวกผมใช้" ขอคุณนายให้ ๆ บรรพชาแก่พวกผม ในสำนักแห่งครูของคุณนายเกิด" อุบาสิกานั้น ไหว้ครูแล้วพูดว่า "พ่อ โจรพวกนี้เลื่อมใสในคุณของโยม และธรรมกายาของคุณแล้ว จึงพากันขออนุโมทนา ขอบคุณจึงให้โจรพวกนี้บวชเกิด" พระเถระ พูดว่า "ก็ได้" แล้วให้ตัดขาพ่าที่โจรเหล่านั้นนุ่ง แล้ว ให้ร้อยด้วยดิ้นแดง ให้พวกเขาบวชแล้ว ให้ตั้งอยู่ในสี่. แม้ใน เวลาที่พวกเขาปฏิบัติสมานแล้ว พระเถระได้ให้พระมหากรุณาทั้ง ๆ แก่มุณฑลนี้ร้อยละอย่าง. กิฑุ ๘๐๐ รูปนั่งเป็นพระมหากรุณา ๔ อย่างต่าง ๆ กัน แล้วพากันขึ้นไปสู้บุญลูกหนึ่ง นั่งทะมณฑลธรรม ได้นุ่มนิ่มนั่น ๆ แล้ว. พระศาสดา ประทับนั่งอยู่ในพระเจดีย์มหาวันอันไกลกัน ได้ ๑๒๐ โยชน์นั่นแล ทรงเล็งฺอภิญญาแล้ว ทรงกำหนดพระ ธรรมเท่านด้วยอำนาจแห่งความเมตตาต้องของเธอแล่นนั้น ทรงเปล่ง พระสัมปทานในวาประมาณดีอันระงับอยู่ในเทียบเฉพาะหน้า ได้ทรง ภายใต้พระคาถาเหล่านี้ว่า :- "ภิฏฺฐาโท มิจปกิเอวยมฺเมติยา เลื่อมใสในพระ- พุทธศาสนา ภกิณู้นนัง พึงบรรอุดังลง เป็น ที่เข้าใจประังบังสังการ อันเป็นสุข ภกิณู เธอจงวิด