พระธรรมปาฐิโรคุตฺโตภาค ๔ - ประชโฆษ : หน้า 158/304

ประชโฆษ - พระธรรมปาฐิโรคุตฺโตภาค ๔ - หน้าที่ 156 4. เรื่องพรหมคุณใดคนหนึ่ง [๒๒๓] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวหา ทรงปรารภพรหมคุณ คนใดคนหนึ่ง ตัสสะธรรมนามว่า "มายุ" เป็นต้น. [พรหมมณูฐาถามเรื่องพรหมนฺกะพระศาสดา] ได้ยินว่า พรหมนฺนั้น คิดว่า "พระศาสดา ตรัสเรียกสาวก ของพระองค์ว่า "พรหมคุณ," ส่วนเรา เป็นพรหมนฺโดยชาติละติและ โคด, การที่พระองค์จะตรัสเรียกเราอย่างนันบ้าง ควร" เขาเข้าไป เฝ้าพระศาสดา ทูลถามเนื้อความนั่นแล้ว. พระศาสดา ตรัสว่า "เรามิได้เรียกบุคคลว่า "พรหมนฺด้วย เหตุว่าชาติและโคด, แต่เราเรียกบุคคลผู้นบรรลุประโยชน์อันสูงสุด นันเท่านั้น (ว่เป็นพรหมนฺด) ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ยากว่า:- "เรายิยบุคคลผูมีความเพ่ง ผู้ปราศจากกิเลส อยู่แต่ผู้เดียว มีจิตอันกระทำแล้ว หฤทสะแ มีได้ บรรลุประโยชน์อันสูงสุดแล้วนั่นว่าเป็น พรหมนฺด." [[แก้รร]] บรรดาบุคคลนั่น นั่นว่า มายุ เป็นต้น ความว่า เราเรียก บุคคลผู้อยู่ด้วยมาน ๒ อย่าง ผู้ปราศจากกุศล ด้วยสุขสิตาม อยู่แต่ * พระมหาชาลี ป. ช. ๓ วัดบรมวินาวาส แปล.