พระธรรมปาฐิโรคุตฺโตภาค ๔ - ประชโฆษ พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 8 หน้า 158
หน้าที่ 158 / 304

สรุปเนื้อหา

ในข้อความนี้ พระศาสดาได้ทรงอธิบายถึงการเรียกบุคคลว่า 'พรหมนฺ' โดยไม่ขึ้นอยู่กับชาติหรือโคด แต่จะเรียกบุคคลที่บรรลุประโยชน์สูงสุดเท่านั้น พร้อมทั้งทรงสอนเรื่องของคนที่มีจิตที่ไม่ใส่กิเลสและอยู่แต่เพียงผู้เดียวซึ่งเป็นบุคคลที่สามารถบรรลุถึงพรหมคุณได้ และอธิบายถึงความสำคัญของการมีมานแท้จริง ในการจะเป็น 'พรหมนฺ' ตามที่พระองค์ได้กล่าวไว้ในพระคาถา

หัวข้อประเด็น

-พรหมคุณ
-พระธรรม
-การบรรลุประโยชน์สูงสุด
-พระศาสดา
-จิตปราศจากกิเลส

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประชโฆษ - พระธรรมปาฐิโรคุตฺโตภาค ๔ - หน้าที่ 156 4. เรื่องพรหมคุณใดคนหนึ่ง [๒๒๓] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวหา ทรงปรารภพรหมคุณ คนใดคนหนึ่ง ตัสสะธรรมนามว่า "มายุ" เป็นต้น. [พรหมมณูฐาถามเรื่องพรหมนฺกะพระศาสดา] ได้ยินว่า พรหมนฺนั้น คิดว่า "พระศาสดา ตรัสเรียกสาวก ของพระองค์ว่า "พรหมคุณ," ส่วนเรา เป็นพรหมนฺโดยชาติละติและ โคด, การที่พระองค์จะตรัสเรียกเราอย่างนันบ้าง ควร" เขาเข้าไป เฝ้าพระศาสดา ทูลถามเนื้อความนั่นแล้ว. พระศาสดา ตรัสว่า "เรามิได้เรียกบุคคลว่า "พรหมนฺด้วย เหตุว่าชาติและโคด, แต่เราเรียกบุคคลผู้นบรรลุประโยชน์อันสูงสุด นันเท่านั้น (ว่เป็นพรหมนฺด) ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ยากว่า:- "เรายิยบุคคลผูมีความเพ่ง ผู้ปราศจากกิเลส อยู่แต่ผู้เดียว มีจิตอันกระทำแล้ว หฤทสะแ มีได้ บรรลุประโยชน์อันสูงสุดแล้วนั่นว่าเป็น พรหมนฺด." [[แก้รร]] บรรดาบุคคลนั่น นั่นว่า มายุ เป็นต้น ความว่า เราเรียก บุคคลผู้อยู่ด้วยมาน ๒ อย่าง ผู้ปราศจากกุศล ด้วยสุขสิตาม อยู่แต่ * พระมหาชาลี ป. ช. ๓ วัดบรมวินาวาส แปล.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More