คำสอนของพระศาสดาเกี่ยวกับความหวังและกิเลส พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 8 หน้า 226
หน้าที่ 226 / 304

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงการสนทนาของอภิษุที่ไม่ได้มีความหวังใดในโลกนี้และโลกหน้า โดยพระศาสดาตรัสว่า ผู้ใดไม่มีความหวังในโลกนี้ เราเรียกผู้นั้นว่าพรหมณ์ และได้มีการพูดถึงผลของการปฏิบัติธรรมที่เป็นประโยชน์ต่อการปล่อยวางจากกิเลส ซึ่งมีผู้อบรมจิตใจมากมายที่บรรลุผลธรรมต่างๆ เช่น โสตาปัตติผล. ข้อมูลเพิ่มเติมสามารถดูได้ที่ dmc.tv.

หัวข้อประเด็น

-ความหวังและความไม่หวัง
-คำสอนของพระศาสดา
-การปล่อยวางจากกิเลส
-การบรรลุผลธรรม
-อภิษุและสามเณร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระ thิทธอฺงถูฏ์ขอปิ ดาแปลภาค ๙ - หน้าที่ 224 [พระศาสดาเปล่งความเข้าใจผิดของพวกภิษุ] พระศาสดา เสด็จมาแล้ว ตรัสถามว่า "ภิษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่งสนทนากันด้วยกกอะไรรไหม?" เมื่่อภิษุทั้งหลายขนลบ กล่าวว่าด้วยถ้อยคำว่า "ภิษุทั้งหลาย ตนหา ย่อมไม่ มีแก่บุตรของเรา แต่เธอกล่าวอย่างนั้น ก็ด้วยคิดว่า "กิ๋วความเสื่อมจาก บุญของพวกมนุษย์ และความเสื่อมจากกิเลสของธรรมของภิษุหนุ่ม และสามเณรทั้งหลาย อย่าได้บ้าง" ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า:- "ความหวังของผู้ใด ไม่มีในโลกนี้และโลกหน้า, เราเรียกผู้นั้น ซึ่งไม่มีความหวัง พราก (กิเลส) ได้แล้ว ว่า เป็นพรหมณ์." [แก้รถ] ค้นหา ชื่อว่า อาสา ในพระคาถานั้น. บทว่า นิราสลั ได้แก่ ไม่มีตัณหา. บทว่า วิสิฐุตต ขวามว่า เราเรียกผูพรากได้แล้วจากกิเลสทั้งปวง นั่นว่า เป็นพรหมณ์. ในภาวะจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุรัศมีผลทั้งหลาย มี โสตาปัดผลเป็นต้น ดังนี้แล. เรื่องพระสาริบุตรเณร จบ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More