คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ : หน้า 28/397

คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ ความหลงผิดไม่รู้จักพอนี้เอง ที่ผลักดันปุถุชนให้แสวงหาอำนาจ อย่างทุจริต ประกอบการงานอาชีพอย่างทุจริตกันอย่างกว้างขวาง โดยไม่ กลัวเกรงกฎหมาย ไม่กลัวและไม่อายบาป ครั้นเมื่อมีฐานะมั่งคั่งร่ำรวย ขึ้นแล้ว ปุถุชนก็จะพากันแสวงหากามสุข ซึ่งในเบื้องต้นพวกเขาอาจจะ ไม่มีความคิดที่จะก่อให้เกิดความเดือดร้อนขึ้น แต่ในที่สุดพฤติกรรมของ พวกเขาก็มีผลให้เกิดปัญหาทั้งแก่ตนเอง ผู้อื่น ตลอดถึงสังคมโดยรวม เช่น การสร้างค่านิยมใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ฟุ้งเฟ้อ ฟุ่มเฟือยขึ้นในสังคม การนิยม ชมชอบอบายมุขต่างๆ ซึ่งยังผลให้กลายเป็นคนติดสิ่งเสพติด ติดการพนัน ติดการเที่ยวกลางคืน ติดโรคเอดส์ ฯลฯ พฤติกรรมต่ำทรามเหล่านี้นอกจาก จะบั่นทอนสุขภาพกายใจของผู้ประพฤติโดยตรงแล้ว ยังก่อให้เกิดปัญหา ขึ้นในครอบครัว และสังคมอีกด้วย โดยสรุปก็คือ ความมั่งคั่งร่ำรวยที่ปุถุชนอุตส่าห์ทุ่มเทพลังกาย พลังใจสร้างขึ้นมา ก็ไม่สามารถอำนวยความสุขอย่างแท้จริงให้แก่ชีวิตได้ ในทางตรงข้ามกลับเป็นการเพิ่มปัญหาความทุกข์ความเดือดร้อนต่างๆ ให้ แก่ตน ครอบครัว และสังคม ทั้งนี้ก็เพราะเหตุที่ไม่รู้ว่าตนเกิดมาทำไม ขาดความเข้าใจถูกเกี่ยวกับเรื่องเป้าหมายชีวิต จัดเป็นมิจฉาทิฏฐิอีกอย่าง หนึ่ง ที่เป็นต้นเหตุให้เกิดมหาวิบัติในสังคม สัมมาทิฏฐิคือเครื่องมือปฏิรูปมนุษย์ จากเรื่องความเข้าใจผิด ๓ ประการ ที่ได้กล่าวมาแล้ว ซึ่งเป็นเพียง บางส่วนของมิจฉาทิฏฐิในใจปุถุชน ท่านผู้อ่านย่อมตรองเห็นได้แล้วว่า มิจฉาทิฏฐิเหล่านี้สามารถก่อให้เกิดมหาวิบัติ แก่ทั้งผู้ประพฤติปฏิบัติ และสังคมได้กว้างขวางเพียงไหน ยิ่งในยุคโลกาภิวัตน์นี้ด้วยแล้ว คงไม่