คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ : หน้า 86/397

คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ อะไรเป็นบุญ อะไรเป็นบาป เมื่อพิจารณาอย่างถ่องแท้แล้ว เห็นว่าการงาน อย่างใดไม่ดี ผิดกฎหมาย ไม่สมควรแก่ศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ของ ตน หรือเป็นการก่อบาปกรรมแล้ว คนใจละเอียดจะไม่ทำโดยเด็ดขาด พูดให้ตรงก็คือ คนใจละเอียดจะเลือกประกอบแต่สัมมาอาชีวะเท่านั้น สําหรับในเรื่องการใช้จ่าย คนใจละเอียดจะมองเห็นโทษภัยของ ความยากจน การเป็นหนี้สิน จึงรู้จักเตือนตนไม่ให้ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย สุรุ่ยสุร่าย หรือเสียทรัพย์ไปกับสิ่งที่หาประโยชน์มิได้ ดังนั้นคนใจละเอียด จึงมีวินัยในการใช้จ่ายทรัพย์เป็นอย่างดี เขาจึงไม่เกี่ยวข้องกับการเสพสุรา ตลอดจนยาเสพติดต่างๆ ซึ่งเป็นทั้งที่ตั้งแห่งความประมาท ทั้งเป็นตัวทำลาย เศรษฐกิจอีกด้วย คนใจละเอียดหลังจากทำงานหนักตรากตรำ ย่อมต้องการพัก ๒.๒ ผ่อนหย่อนใจด้วยการเที่ยวเตร่บ้าง แต่เขาก็ฉลาดพอที่จะไม่เสี่ยงเข้าไป หาความสุขสําราญตามแหล่งเสื่อมทรามทางศีลธรรมต่างๆ ในยามค่ำคืน แม้ การเที่ยวดูมหรสพเพื่อความสนุกสนาน เพลิดเพลินบ้าง เขาก็จะทำเป็น ครั้งคราว ไม่ถึงกับหมกมุ่น เพราะรู้ดีว่าการพักผ่อนทั้งสองแบบดังกล่าว นั้นต้องเสียทรัพย์ เสียเวลา เสียการงาน ไปโดยได้รับผลประโยชน์ไม่คุ้ม ค่า และนอกจากเป็นการใช้จ่ายฟุ่มเฟือย สุรุ่ยสุร่ายแล้ว ยังอาจก่อให้เกิดปัญหา ตามมาอีกด้วย ยิ่งกว่านั้น คนใจละเอียดจะไม่เกี่ยวข้องหรือหมกมุ่นกับการพนัน เพราะเขารู้ดีว่า คนที่ชอบหรือพอใจกับการใช้จ่ายเพื่อหาความสนุกสนาน จากการพนันก็ตาม หรือการแสวงหาทรัพย์จากการพนันก็ตาม คือคนที่ พอใจในความพ่ายแพ้ฉิบหายของผู้อื่น ทั้งนี้เพราะในวงการพนัน ถ้ามีคน หนึ่งได้ อีกคนหนึ่งต้องเสีย คนที่พอใจจะเห็นความล่มจมของผู้อื่นนั้น ถือเป็นโรคจิตประเภทหนึ่ง (Sadism) ก็ได้