หน้าที่รับผิดชอบของคฤหัสถ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 173/397

บทที่ ๖ หน้าที่รับผิดชอบของคฤหัสถ์ พระพุทธองค์ได้ทรงกำหนดเป็นอริยวินัยหรือหน้าที่ของผู้เป็น พุทธศาสนิกชนซึ่งเป็นคฤหัสถ์ ต้องประพฤติปฏิบัติต่อพระสงฆ์ไว้เป็น ตัวอย่างให้ดู ๕ ประการ คือ ๑. ปฏิบัติต่อท่านด้วยจิตเมตตา ๒. พูดกับท่านด้วยจิตเมตตา ๓. คิดต่อท่านด้วยจิตเมตตา ๔. ให้การต้อนรับด้วยความเต็มใจ ๕. ถวายทานเนืองนิตย์ หมายความว่า การถวายทานเป็นหน้าที่ ของคฤหัสถ์ ผู้เป็นพุทธศาสนิกชนทุกคน พระพุทธองค์ทรงกำหนดพระ วินัยให้พระภิกษุเลี้ยงชีพด้วยการบิณฑบาต ไม่ทรงอนุญาตให้พระภิกษุ ๑๕๕ ประกอบอาชีพใดๆ นอกเหนือจากการบิณฑบาต ทั้งนี้ เพราะทรงมีพระ ประสงค์จะให้พระภิกษุได้ปฏิบัติหน้าที่ ๒ ประการให้สมบูรณ์ คือ ศึกษา และปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัดจริงจัง เพื่อให้เป็นผู้บริสุทธิ์ สะอาดทั้งกาย วาจา ใจ อย่างสมบูรณ์ สามารถเป็นเนื้อนาบุญให้คฤหัสถ์ ประการหนึ่ง และเป็นครูบาอาจารย์สั่งสอนธรรมะหรือวิชาความเป็น มนุษย์ให้แก่คฤหัสถ์อีกประการหนึ่ง ดังนั้น คฤหัสถ์ต้องปฏิบัติหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์เช่นกันเพื่อ จะได้มีพระรัตนตรัยไว้เป็นที่พึ่งที่ระลึกตลอดไป และเพื่อความสงบร่มเย็น ของมวลสมาชิกโดยรวม ตลอดจนชาติบ้านเมืองสืบไป สำหรับข้อ ๑ ถึงข้อ ๔ นั้น พุทธศาสนิกชนที่มีศรัทธาใน พระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง ได้ศึกษาและปฏิบัติตามพระธรรมคำสั่งสอน อยู่เป็นปกติ ย่อมประพฤติปฏิบัติต่อพระภิกษุได้สมบูรณ์ทั้ง