ข้อความต้นฉบับในหน้า
บทที่ ๒
เพราะทั้งๆ ที่มีร่างกายเป็นมนุษย์ แต่มีพฤติกรรมเยี่ยงสัตว์ร้าย เมื่อละ
โลกไปแล้ว ย่อมหวังไม่ได้เลยว่าจะได้กลับมาเกิดเป็นคนอีก ถ้าไม่ตก
อย่างดีก็คงจะได้มาบังเกิดเป็นสัตวโลกที่มีรูปร่างเป็นดิรัจฉาน
เพราะเขาได้ทำลายต้นทุนแห่งความเป็นมนุษย์ของเขาด้วยน้ำมือของเขาเอง
นรกหมกไหม้
พระสัมมาสัมพุทธเจ้ารวมทั้งพระอริยสาวก ผู้บรรลุญาณระดับสูง ได้รู้ได้
เห็น และมีความเข้าใจในเรื่องนี้ดี พระพุทธองค์จึงตรัสว่า
สฺสปฏิลาโภ” "
“การได้อัตภาพร่างกายเป็นมนุษย์นั้นเป็นของยาก กิจโฉ มนุ
ตรงกันข้าม ผู้ที่มีอริยวินัยควบคุมกรรมกิเลส ๔ ได้ หรือเรียก
ว่าผู้ปราศจากกรรมกิเลส ๔ เป็นผู้บริสุทธิ์ สามารถรักษาต้นทุนความ
เป็นมนุษย์ไว้ได้เป็นอย่างดี จึงชื่อว่าเป็นคนดี มีความสำนึกรับผิดชอบต่อ
ศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ของตนเอง
ดังนั้น คุณสมบัติของคนดีอันดับแรก คือ ความมีสำนึกรับผิด
ชอบต่อศักดิ์ศรี แห่งความเป็นมนุษย์ของตนเอง
ธรรมชาติของใจคน
ม
การที่บุคคลจะสามารถละกรรมกิเลส ๔ ได้ จนเป็นผลให้
เกิดความสำนึกรับผิดชอบต่อศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ของตนเองนั้น มี
รากฐานสำคัญมาจากใจ ดังนั้น จึงควรทำความเข้าใจกับ “ธรรมชาติของ
ใจคน” สักเล็กน้อย
คนเราจะดีหรือร้าย จะสุขหรือทุกข์ จะน่ารักหรือน่ารังเกียจ
นั้นอยู่ที่ใจ ถ้าใจคิดดี การพูด การกระทำก็พลอยดีตามไปด้วย จึงเป็น
๗ พุทธวรรควรรณนา ขุ.ธ.มก. ๔๒/๒๔/๓๒๙