การปฏิบัติบุญกิริยาวัตถุ ๓ และการภาวนา : หน้า 285/397

บทที่ ๘ และภาวนา เป็นหลักสำคัญ ประจำวัน ๑๓. ผู้ที่มีอริยวินัย ย่อมปฏิบัติบุญกิริยาวัตถุ ๓ เป็นกิจวัตร สั้นๆ ได้แล้ว เด็กในวัยอนุบาล ก็สามารถเริ่มฝึกให้ทำภาวนาในระยะเวลา ๑๕. การเจริญสมาธิภาวนาเป็นประจำทุกวัน จะเป็นสิ่งสนับสนุน นิสัยดีๆ คุณธรรม และสัมมาทิฏฐิให้มั่นคง ไม่คลอนแคลน ๑๖. พ่อแม่ที่มีความรู้ธรรมะ ย่อมสามารถอธิบายเหตุผลในการ ปฏิบัติบุญกิริยาวัตถุ ๓ แต่ละหัวข้อ ให้เด็กเข้าใจด้วยคำพูดง่ายๆ อย่าง เหมาะสมกับวัยของลูก เช่น ในเรื่องทาน สำหรับเด็กวัยประถมต้น พ่อ แม่อาจจะบอกว่า การใส่บาตร หรือการบริจาคทรัพย์ทำทาน จะทำให้เรา ได้ไปเกิดบนสวรรค์ในภพชาติต่อไป และถ้ากลับมาเกิดเป็นมนุษย์ในโลก นี้อีกก็จะร่ำรวย ไม่ยากจน สําหรับเด็กในวัยมัธยม ก็อาจอธิบายด้วยเหตุผลที่เขาสามารถ ตรองตามได้ เช่น บอกว่า ชาวพุทธทุกคนควรใส่บาตรกันทุกวัน เพราะ พระภิกษุต้องฉันอาหารทุกวัน การบิณฑบาตเป็นอาชีพเพียงอย่างเดียว ของพระภิกษุตามพุทธวินัย ถ้าญาติโยมไม่ใส่บาตรพระภิกษุก็อยู่ไม่ได้ เมื่อไม่มีพระภิกษุ ก็ไม่มีครูสอนศีลธรรมให้กับชาวโลก ประชาชนก็ จะไม่รู้บุญรู้บาป ประเทศชาติก็จะเดือดร้อนวุ่นวายเพราะคนไม่มีศีล พระพุทธศาสนาก็ตั้งอยู่ไม่ได้ เป็นต้น ๑๗. การที่จะให้ลูกๆ ได้ปฏิบัติบุญกิริยาวัตถุ ๓ อย่างต่อเนื่อง สมบูรณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเจริญสมาธิภาวนาเป็นประจำทุกวัน พ่อ แม่จำเป็นต้องเปิดบ้านกัลยาณมิตร බල