คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ : หน้า 90/397

คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ ใช้ประโยชน์ไม่ได้แล้ว ยังจะเป็นต้นเหตุแห่งโรคภัยไข้เจ็บของประชาชน โดยทั่วไปอีกด้วย ตัวอย่างเช่น สภาพแวดล้อมในเมืองใหญ่ ลำน้ำคูคลองแต่ละสาย ล้วนปนเปื้อนด้วยมลพิษ ไม่สามารถนำมาใช้บริโภคอุปโภคได้ ปลาและ สัตว์น้ำต่างๆ ก็ไม่สามารถอาศัยอยู่ได้ ซ้ำร้ายกว่านั้นคือส่งกลิ่นเหม็นทำลาย สุขภาพผู้คนที่อาศัยอยู่บริเวณนั้น อีกทั้งยังเป็นแหล่งกำเนิดและแพร่พันธุ์ ของยุง ซึ่งเป็นพาหะนำโรคมาทำร้ายชีวิต และสุขภาพของผู้คนอีกด้วย ส่วนอากาศในเมืองก็ล้วนผสมคลุกเคล้ากับมลพิษ ของแก๊ส คาร์บอนมอนนอกไซด์ จากยวดยานพาหนะที่สัญจรไปมาขวักไขว่แทบ ไม่มีเวลาว่างเว้น ทำให้ผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองใหญ่จำต้องสูดดมควันพิษ ตลอดทั้งวันทั้งคืน ซึ่งเป็นเหตุให้ผู้คนกลายเป็นโรคภูมิแพ้ และโรคอื่นๆ ๗๖ อีกมากมาย โดยไม่รู้สาเหตุแน่ชัด ดังที่มีสำนวนว่า “ตายผ่อนส่ง สำหรับในป่าเขาลำนำไพรและชนบทที่อยู่ห่างจากเมืองใหญ่ เพราะยังไม่มีมลพิษเข้าไปปนเปื้อน แม้จะยังมีน้ำสะอาด มีอากาศบริสุทธิ์ สดชื่นกว่าในเมืองใหญ่ แต่ทว่าอุณหภูมิในชนบทเหล่านั้นก็สูงขึ้นเรื่อยๆ เพราะ ป่าไม้ถูกทำลายลงอย่างต่อเนื่อง ครั้นเมื่อฝนตกหนัก พื้นดินตามเนินเขา ก็ถูกนําซัดเซาะพังทลายได้โดยง่าย เพราะไม่มีรากไม้ยืดพยุงไว้ดังในอดีต เป็นเหตุให้บ้านเรือนผู้คนที่อยู่ตามเชิงเขาและที่ราบ ได้รับภัยอันตรายถึงขั้น สูญเสียทั้งชีวิตและทรัพย์สินเป็นจำนวนมากมายมหาศาล ไม่เว้นแต่ละปีๆ มลพิษทางน้ำหรือทางอากาศก็ตาม อุณหภูมิในอากาศที่สูง ขึ้นเรื่อยๆ ก็ตาม วาตภัยและอุทกภัยที่ก่อให้เกิดภัยอันตรายแก่ชีวิตและ ทรัพย์สินอย่างสาหัสสากรรจ์ก็ตาม เหล่านี้ล้วนเป็นผลพวงจากการกระทำ ของบุคคลที่ขาดสัมมาทิฏฐิ ขาดอริยวินัย มองไม่เห็นคุณค่าของสิ่งแวดล้อม ตามธรรมชาติ มีความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนและพวกพ้องเป็น