คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ : หน้า 188/397

คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ ครอบครัวใดที่มีบุตรชอบแสดงวจีทุจริต ครอบครัวนั้นจะมีแต่ การทะเลาะวิวาทกันเป็นเนืองนิจ หาความสงบและความสามัคคีกัน ระหว่างพ่อแม่ลูกได้ยากยิ่ง นอกจากนี้ยังอาจมีปัญหากับเพื่อนบ้านและ เพื่อนฝูงอีกด้วย ๓) ทำผิดศีลเป็นนิจ เพราะเหตุที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ บุตรจึงไม่รู้ว่าศีล คือต้นทุนแห่งความเป็นมนุษย์ เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขทั้งของตนเองและ ผู้อื่น และเพราะเหตุที่ชอบเอาแต่ใจตน เด็กประเภทนี้จึงทำผิดศีลอยู่เป็น นิจ (ซึ่งบางคนอาจรู้เพียงแต่ว่าตนทำไม่ดี แต่ไม่รู้ว่าผิดศีลเป็นการสร้าง บาป) เพราะเป็นสิ่งทําให้เกิดความพอใจหรือเป็นการแสดงอำนาจและความเก่ง กล้าของเด็กมิจฉาทิฏฐิให้ผู้อื่นดู เช่นการฆ่าสัตว์เล็กๆ หรือการขู่เข็ญ ทําร้ายเพื่อนบางคนเพื่อให้เพื่อนฝูงส่วนมาก เห็นว่าตนเป็นวีรบุรุษ หรือ เด็กบางคนอยากได้ของผู้อื่น ก็ใช้วิธีลักขโมยเอา เมื่อทําได้สําเร็จก็มีความพอใจ ถ้าเป็นเด็กมีปมด้อยร่างกายอ่อนแอเพียงเล็กน้อย ก็ขาดความกระตือรือร้น เหมือนคนไร้วิญญาณ บุตรหรือเด็กๆ ที่มีความคิดเป็นมิจฉาทิฏฐิ และแสดงพฤติกรรม ชั่วทางกาย วาจา อยู่เป็นนิจ ครั้นเมื่อเด็กเหล่านี้เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ก็จะ มีบุคคลที่มีลักษณะนิสัยและพฤติกรรมชั่วช้าเลวทราม ถ่วงความเจริญ ดังที่ปรากฏให้เห็นอยู่ทั่วไปในสังคม ๒. บุตรขาดความสำนึกรับผิดชอบต่อสังคมหรือต่อศักดิ์ศรีแห่งความ เป็นมนุษย์ของผู้อื่นที่ร่วมสังคม ถ้าพ่อแม่ผู้ปกครองขาดอริยวินัย ไม่ปฏิบัติหน้าที่ของตนๆ ให้ สมบูรณ์ ผลเสียที่จะเกิดขึ้นประการที่ ๒ คือ บุตรทั้งหลายจะไม่มีความ สํานึกรับผิดชอบต่อสังคมหรือต่อศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ของผู้อื่นที่