คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์: การตั้งเป้าหมายชีวิตด้วยสัมมาทิฏฐิ : หน้า 286/397

คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ ๒๗๒ สัมมาทิฏฐินำไปสู่การตั้งเป้าหมายชีวิต ๑ ได้กล่าวไว้ในช่วงท้ายของบทที่ ๑ แล้วว่า บุคคลที่สามารถตรอง ตามสาระของสัมมาทิฏฐิ จากระดับที่ ๑ มาตามลำดับจนถึงระดับสุดท้าย ทำให้ยอมรับ และเชื่อว่าพระพุทธเจ้ามีจริง กลายเป็นผู้มีสัมมาทิฏฐิอย่าง สมบูรณ์ สามารถเข้าใจได้ด้วยปัญญาของตนได้ทันทีว่า คนเราเกิดมา ทำไม รู้ชัดว่าคนเราเกิดมาเพื่อสร้างกรรมดีเท่านั้น จะต้องหลีกเลี่ยง กรรมชั่วอย่างเด็ดขาด เพราะกรรมดีคือเหตุปัจจัยแห่งความสุขที่ยั่งยืน ส่วนกรรมชั่วนั้นในบางกรณีดูเหมือนจะก่อให้เกิดความพอใจหรือความ สะใจ แต่ในที่สุดแล้ว จะนำความทุกข์และความเดือดร้อนมาให้ ซึ่ง สามารถสัมผัสได้เองในชาตินี้ โลกนี้มี) ส่วนวิบากของกรรมชั่วในชาติ หน้า โลกหน้ามี) เราไม่มีทางรู้เลยว่าจะสาหัสสากรรจ์เพียงใด จากการศึกษาเรื่องการบำเพ็ญบารมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตั้ง แต่ครั้งยังเป็นพระโพธิสัตว์ จากหลักธรรมอำนวยประโยชน์สุข และจาก โอวาทปาติโมกข์ จากการพิจารณาเรื่องทศบารมี โดยมีความสัมพันธ์กับหลักธรรม อำนวยประโยชน์สุข 5 และโอวาทปาติโมกข์ ๆ ทำให้มีท่านผู้รู้สรุปลงว่า ៣ ๒ หลักธรรมอำนวยประโยชน์สุข ประกอบด้วย ประโยชน์ ๓ คือ ๑) ประโยชน์ชาตินี้ (ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ ๒) ประโยชน์ในชาติหน้า (สัมปรายิกัตถประโยชน์) ๓) ประโยชน์อย่างยิ่ง (ปรมัตถประโยชน์ - นิพพาน)