ข้อความต้นฉบับในหน้า
บทที่ ๘
วินัยต่างๆ ให้แก่ฆราวาสโดยทั่วไปในสังคม ที่มีบทบาทสำคัญยิ่งกว่าทิศอื่นๆ
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ แหล่งสำคัญที่สุดในการอบรมปลูกฝังอริยวินัยของ
ผู้คนในสังคม คือ “วัด”
ทิศเบื้องซ้าย โดยทั่วไปแล้ว จะมีบทบาทและอิทธิพลต่อชีวิตของคน
เราเมื่อเติบโตขึ้น นับตั้งแต่วัยรุ่นจนถึงเป็นผู้ใหญ่ แต่จะไม่มีอิทธิพลต่อ
วัยเด็กมากนัก ดังนั้นบุคคลที่ได้รับการหล่อหลอมนิสัยดีๆ มาจากทิศ
เบื้องหน้าตั้งแต่วัยเด็ก และจากทิศเบื้องขวาในวัยเรียน ย่อมจะไม่ตกอยู่
ใต้อิทธิพลของทิศเบื้องซ้ายที่นิสัยไม่ดี ตรงกันข้ามอาจจะสามารถชักจูง
แนะนําทิศเบื้องซ้ายที่นิสัยไม่ดีให้กลับกลายเป็นคนดีได้อีกด้วย
ทิศเบื้องล่าง ที่มีอิทธิพลในทางลบ อาจมีอยู่ ๒ กรณี คือ
๑. ในกรณีที่ผู้เป็นพ่อแม่ยกภาระหน้าที่ในการเลี้ยงดูบุตรของตน ให้
อยู่ในความรับผิดชอบของพี่เลี้ยงที่นิสัยไม่ดี หรือมิฉะนั้นพี่เลี้ยงแม้จะมี
นิสัยดี แต่ไม่อยู่ในฐานะที่จะปฏิบัติตามวินัยได้เต็มที่
๒. ในกรณีที่บุคคลซึ่งอยู่ในฐานะทิศเบื้องล่าง มีหัวหน้าที่เป็นคนไม่ดี
สำหรับทิศเบื้องหลัง เป็นทิศที่มีบทบาทและอิทธิพลต่อชีวิตของคน
เรา เมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว บุคคลที่มีทิศเบื้องหน้า ทิศเบื้องขวา และ
ทิศเบื้องบนดีมาโดยตลอด ย่อมไม่ตกอยู่ใต้อิทธิพลของทิศเบื้องหลังที่ไม่ดี
ในทางกลับกันอาจสามารถแก้ไขทิศเบื้องหลังซึ่งมีนิสัยไม่ดี ให้เปลี่ยนเป็น
คนดีได้
จากที่กล่าวมาแล้วทั้งหมดนี้ จะเห็นได้ว่า แหล่งสำคัญในการ
ปลูกฝังอริยวินัยที่สำคัญของคนเรา อยู่ที่บุคคลใน ๓ ทิศ คือ
๒๖๕