คุณธรรมและการดำเนินชีวิตของคนดี คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ หน้า 137
หน้าที่ 137 / 397

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงคุณสมบัติของคนดี ซึ่งรวมถึงการเลือกทำสิ่งที่ดีและการอยู่ในกรอบของศีลธรรม โดยคนดีต้องมีปกติ 3 ประการ คือ คิดดี พูดดี และทำดี พร้อมทั้งมีศีลบริบูรณ์และสัมมาทิฏฐิ สิ่งเหล่านี้ทำให้คนดีสามารถหลีกเลี่ยงอบายมุขและมีใจที่สะอาดและบริสุทธิ์ นอกจากนี้ ยังบอกว่า บัณฑิตไม่จำเป็นต้องมีการศึกษาสูง แต่ต้องมีใจที่สะอาดและละอคติให้หมดสิ้น

หัวข้อประเด็น

-คุณธรรม
-ความดี
-การดำเนินชีวิต
-ศีลบริบูรณ์
-บัณฑิต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

บทที่ ๕ จากพุทธภาษิตนี้ ย่อมหมายความว่า คนประเสริฐหรือคนดี คือ ผู้ที่รู้ว่า อะไรดี อะไรชั่ว อะไรถูก อะไรผิด อะไรบุญ อะไรบาป อะไรควร อะไรไม่ควร แล้วดำเนินชีวิตด้วยการเลือกทำแต่สิ่งที่ดี หาเลี้ยงชีพโดย ทางที่ถูกต้องชอบธรรม เป็นสัมมาอาชีวะ มีใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ หมั่นสร้าง บุญกุศล สิ่งใดเป็นบาปแม้น้อยก็ไม่ยอมแตะต้อง อาจกล่าวโดยสรุปได้ว่า คนดี คือคนที่มีปกติ ๓ ประการ คือ ๑) คิดดี คือ ไม่คิดโลภ ไม่คิดพยาบาท มีความเข้าใจถูก เป็นสัมมาทิฏฐิ คิดออกจากกาม ขาด ๒) พูดดี คือ ละเว้นมุสาวาท (กรรมกิเลสข้อที่ ๔) ได้เด็ด ๓) ทำดี คือ ละกรรมกิเลส ๓ รักษาศีล ๓ ข้อแรก ได้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ข้อแรกได้เด็ดขาด หรือ ๑๒๓ เพราะฉะนั้น คนดีหรือบัณฑิต จึงเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศีล มีศีล ๕ เป็นอย่างน้อย นั่นคือ ละกรรมกิเลส ๔ ได้โดยเด็ดขาด มีใจบริสุทธิ์ สะอาด สว่าง และละเอียดอ่อน กิเลสบีบคั้นใจคนดีไม่ได้ เนื่องจากมีศีล และสัมมาทิฏฐิ คนดีจึงละอคติ ๔ และอบายมุข ๖ ได้เด็ดขาด อาจกล่าวโดยสรุปได้ว่า “บัณฑิต” จะเป็นใครก็ได้ จะอ่าน เขียนเป็นหรือไม่ จะมีปริญญาการศึกษาทางโลกหรือไม่ ไม่สำคัญ แต่สำคัญ อยู่ตรงที่ ต้องมีศีลบริบูรณ์ คือเป็นคนใจสะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใส ละเอียด อ่อนนั่นเอง ผู้ที่จะมีศีลบริบูรณ์ได้ จะต้องมีอริยวินัยควบคุมพฤติกรรม โดยตลอดทุกเรื่อง และมีปัญญาพิจารณาเรื่องต่างๆ อย่างแยบคายด้วย โยนิโสมนสิการ ไม่ประมาท ไม่มักง่าย ไม่มีอุปาทานยึดมั่นถือมั่นอย่างไร้ เหตุผลสมควร และมีอุเบกขาธรรมเสมอ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More