คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ : หน้า 260/397

๒๔๖ คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ ๒. ปัญหาที่สังคมเห็นไม่ชัดเจน ได้แก่ พระภิกษุไม่ปฏิบัติ หน้าที่ให้สมบูรณ์ สำหรับเรื่องนี้ต้องพิจารณากันด้วยโยนิโสมนสิการ ซึ่ง อาจแบ่งออกได้หลายประเด็น คือ ๑) พระภิกษุที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตามพระธรรมวินัย มี ภูมิธรรมสูง แต่ไม่สามารถจะถ่ายทอดพระธรรมอันประเสริฐให้เกิด ประโยชน์สูงสุดได้ เพราะ - ญาติโยมไม่ต้องการ สิ่งที่ญาติโยมต้องการ คือ พร และสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากพระภิกษุ เช่น น้ำมนต์ พระเครื่อง เครื่องราง ของ ขลัง ญาติโยมไม่รู้คุณของพระธรรมอันประเสริฐ เพราะ คิดว่าการมีวุฒิการศึกษาทางโลกสูงๆ ทำให้สามารถหาเงินได้มากๆ นั้น ประเสริฐกว่าความรู้ทางธรรม ความคิดเช่นนี้เป็นอวิชชาโดยแท้ ฯลฯ ๒) พระภิกษุส่วนหนึ่งไม่มีโอกาสศึกษาทางโลกในระดับ สูงๆ จึงเข้ามาบวช แล้วตั้งหน้าศึกษาพระคัมภีร์ด้วยความวิริยอุตสาหะ โดยมีเป้าหมายอยู่ที่วุฒิบัตรหรือปริญญาบัตร เพื่อจะสึกออกไปเอาดีทางโลก จึงไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่รับผิดชอบตามที่กำหนดไว้เป็นอริยวินัยในทิศเบื้องบน ๓) พระภิกษุส่วนหนึ่งเป็นคฤหัสถ์ที่มีปัญหาหรือด้อย คุณภาพ เมื่อบวชเข้ามาแล้ว ก็ยากแก่การพัฒนา กาย วาจา ใจ ตาม อุดมการณ์และหลักการในพระพุทธศาสนา จึงเป็นพระภิกษุที่หย่อนคุณภาพ และมักจะสร้างปัญหาที่ทำให้ญาติโยมเสื่อมศรัทธา ฯลฯ